Thursday 23 August 2012

ငါ...

ငါ...
အနဳ အလွေတြနဲ ့
သမုဒယေတြလဲမတတ္ပါဘူး..
အယုအယေတြနဲ ့
ထုဆစ္ခဲ့တာမဟုတ္လို ့
အလွအပကိုမခံစားတတ္တာ..
အဆန္းတစ္ခုမွမဟုတ္ခဲ့တာ....

ငါ...
ပညာရွင္အဆင့္မဟုတ္ပါဘူး
၀ါသနာရွင္အဆင့္သာသာမို ့
ကာရံမဲ ့ကဗ်ာနဲ ့လြမ္းခ်င္းေတြ
တမ္းခဲ့တာလဲ..
မႏြမ္းရံုတမယ္ပါ....

ငါ...
နာမည္ေက်ာ္မဟုတ္ပါဘူး..
အဆိုေတာ္ရူးမို ့..
ဂီတ မွာရစ္မူးခဲ့တာ
ၿမဴးခဲ့တဲ ့ငါ့ကိုယ္ငါ
အထူးတလည္ နာမည္မတပ္ခ်င္ဘူး...

ငါ...
နင္ေက်ာခဲ့သမွ်
အေလွ်ာ့ေပးခဲ့ေပမယ့္
နင္အေၿပာမ်ားတဲ ့
အေပါစားေတာ့မဟုတ္ခဲ့ဘူး....

ငါ...
ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲတဲ ့
ေလာကၾကီးအလယ္..
ရိုးသားတယ္လို ့ေခါင္းစဥ္တပ္ရင္း
မၾကာခဏ ငါရိုးအခဲ့ဖူးတယ္...

ငါ...
ေစာ္တကားေမာ္တကားနဲ ့လဲ
ေမာ္ေတာ္ကားမစီးဖူးဘူး..
ငါ့ကိုယ္ငါေၾကာ္ၿငာၿပီးလဲ
ေအာ္စကာဆုမဆြတ္ခူးခဲ့ဖူးဘူး...

ငါ...
အထူးၿပဳထားတဲ ့ဘာသာရပ္က
ဦးညႊတ္ထားတဲ ့နွလံုးသားမို ့
ငါ့ကိုရူးသြပ္တယ္လို ့ေၿပာလဲ
ငါ..လူးလြန္ ့လို ့သာေနမယ္...။

3 comments:

လြင္ျပင္လႈိင္းငယ္ said...

ကဗ်ာေလးက တကယ့္ကိုေကာင္းလြန္းတယ္

အိပ္မက္ေကာင္းကင္ said...

ကဗ်ာေလးကို ေရးထားလိုက္တာ
ကာရံေလး ေတြကလည္း ေကာင္း
ဆြဲေဆာင္မႈ လည္း ရွိ
ေစာ္တကားေမာ္တကားနဲ႔
ေမာ္ေတာ္ကားမစီးဖူးဘူး .... ဆိုေတာ့
စီးဖူးသည္ရွိေအာင္ သြားစီးလိုက္ဦးေနာ္
ဟိဟိ(စတာေနာ္)
ကဗ်ာေလးကိုအားေပးသြားပါတယ္

မိုးနတ္ၾကယ္စင္ said...

ကာရန္လွလွကဗ်ာေလးခံစားသြားတယ္ေနာ္
ခင္တဲ႔..မိုးနတ္