Sunday 30 May 2010

ဆံုမွတ္မရွိတဲ့ေကာင္းကင္

အနာဂါတ္ဆိုတာလဲစမ္းတ၀ါး၀ါးနဲ ့
ပန္းတိုင္မရွိတဲ့လမ္းကို
ငါတို ့အတူေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ၾကတာ...

ငါသတ္မွတ္တဲ့အခ်စ္ဆိုတာ
ရယူပိုင္ဆိုင္ၿခင္း
နင္ယူဆတဲ့အခ်စ္ဆိုတာ
ေပးဆပ္နားလည္ေပးၿခင္း
ငါ့သီအိုရီနဲ ့
နင့္နိယာမနွစ္ခုၾကား
ငါေခါင္းစားလို ့ေနတယ္။

ငါကေပါင္းစပ္ဖို ့ကိုအေလးထားတယ္
နင္ကစြန္ ့လႊတ္ဖို ့အသင့္ၿဖစ္ေနခဲ့တယ္
ငါကဆုပ္ကိုင္ထားခ်င္တယ္
နင္ကခ်စ္ေနရရံုနဲ ့ေက်နပ္တယ္။

မတူညီတဲ့အယူအဆနဲ ့
မေရရာတဲ့အနာဂါတ္အတြက္
မ်ဥ္းၿပိဳင္နွစ္ေၾကာင္းေပၚ
ေလွ်ာက္လွမ္းေနရသလို
ဆံုမွတ္မရွိတဲ့ေကာင္းကင္ကို
ေမာ့ၾကည့္ရင္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ
ကင္းမဲ့လို ့လာတယ္.။

ကံၾကမာရယ္...
ေပါင္းစပ္ခြင့္မေပးနိုင္ရင္
အစတည္းကဆံုေတြ ့ခြင့္လဲ
မေပးပါနဲ ့ေတာ့လား...
အခုေတာ့
ခြဲခြါၿခင္းဆိုတဲ့
မလြန္ဆန္နိုင္ေပမယ့္
တစ္ေန ့မွာရင္ဆိုင္ရမယ့္အရာတစ္ခုကို
ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ ့ေစာင့္စားရင္း
ငါ့ရဲ ့မနက္ၿဖန္မ်ားစြာကို
ေၾကာက္ရြံ ့ေနတတ္ခဲ့ၿပီေလ....။

Sunday 2 May 2010

မ်ဥ္းၿပိဳင္

ဘ၀ကလဲခါးသက္သက္
အခ်စ္ေတြကလဲေပါ့ပ်က္ပ်က္
ရာသီဥတုကလဲအိုက္စပ္စပ္
ငါ..ဆိုတဲ့မိန္းမကလဲ ခပ္ညံ့ညံ့

မာနဆိုတဲ့အရာတစ္ခု
ခ၀ါမခ်နိုင္ခဲ့လို ့
လူသူမသိတဲ့စစ္ပြဲတစ္ပြဲ
အခါခါငါႏႊဲခဲ့ရတယ္...။

အစစ္ေတြကိုသာတန္ဖိုးထားတဲ့ငါက
အတုေတြကိုအစစ္လိုသေဘာထား
အၿပံဳးအတုနဲ ့ဟန္လုပ္
ငါ က ၿပခဲ့ရတယ္..။

ေတာင္းဆိုၿခင္းမဟုတ္တဲ့
အမိန္ ့တစ္ခုနဲ ့
ငါ နယ္နွင္ဒဏ္ေပးခံရတယ္...။

အထာေပးတာကို
အသာေအးေဆးပါလို ့
မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္နိုင္ေပမယ့္
စိုက္ၾကည့္တာကိုေတာ့
အလိုက္သိဖို ့
ငါ.. လိုအပ္လို ့ေနတယ္...။

ေစတနာကိုေစတနာလို ့မထင္
ေနရာတကာအၿပစ္ရွာဖို ့ၾကံ
သည္းခံတာကိုအေကာင္းမထင္နဲ့
ငါလဲငါ့ပညာနဲ ့
ေအာက္က်ေနာက္က်ေတာ့မခံ
ေစတနာေတြလမ္းဆံုးေရာက္လုိ ့
ေ၀ဒနာအၿဖစ္ေၿပာင္းခဲ့ရင္
အၿပစ္မယူေစခ်င္

ေစတနာကိုအရင္းၿပဳ
ေဆာက္ခဲ့တဲ့အိမ္ေလး
အတင္းအဖ်င္းဆိုတဲ့(ေလၾကမ္း)
တိုက္ခတ္ခံရလို ့ၿပိဳက်သြားတဲ့အခါ
အပ်က္ပ်က္နဲ ့နွာေခါင္းေသြးထြက္
ကပ္ဆိုက္ဖို ့လမ္းၾကိဳၿမင္ေနလို ့
အသိအမွတ္မၿပဳခ်င္ေန
မေစာ္ကားမိေစဖို ့
ငါ...နွလံုးသားအရင္းခံလို ့
ေတာင္းဆိုခ်င္တယ္...။