ေနရာ

ေနရာဆိုတာ...
ေတာ္ရာလူအတြက္မွန္း
ငါေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့မိတယ္..။

မေတာ္တဲ ့အ၀တ္၀တ္မိလို ့
ဟားတိုက္ခံရတဲ ့ငါ..
က်ားကိုက္ခံရတာထက္ပို
နာက်င္ေနမိတာ..
ငါ... ေတာ္ရာမမွန္းခဲ့လို ့လား....။

တြယ္တာမိတဲ ့ေနရာအတြက္
ကြယ္ရာမွာငိုခဲ့တဲ ့ငါ..
ရုန္းမထြက္နိုင္တဲ ့ႏြယ္ရွင္ေတြၾကား
ငါ.. သားေကာင္ၿဖစ္ခဲ့ရတယ္..။

ဘ၀ဆိုတာ...
ေ၀၀ါး၀ါးပါပဲ..
ငါဆိုတာလဲ မွဳန္၀ါး၀ါးတစ္ခုပဲ..
ေတာ္ရာမွာမေနခဲ့တဲ ့ငါ..
ေခ်ာ္ကာက်မွ..
သေရာ္သူေတြၾကား..
ေအာ္ငိုၿပေနခဲ့မိတယ္..။

အရွက္နဲ ့အသက္
ထပ္တူတန္ဖိုးထားတဲ ့ငါ..
အခ်က္ၿပခံရတာကို
သတိမခ်ပ္မိေလာက္ေအာင္လဲ
တခါတခါ ငါအသိတရားေတြ
လြတ္လြတ္သြားခဲ့မိတယ္....။

အ၀ါကဒ္ၿပခံရတာသိရက္နဲ ့
ဆက္တိုးခဲ့တဲ ့ငါ..
အနီကဒ္ၿပ အထုတ္ခံရမွ
ငိုေၾကြးေနမိတာ..
အမွတ္မရွိခဲ့လို ့လား...။

ရခဲ့ၿပီးမွ..ဆံုးရွံဳးသြားတဲ ့
ေနရာတစ္ခုအတြက္
ရူးသြပ္ခဲ့တဲ ့ငါ့ကိုယ္ငါ..
ဦးညြတ္ရင္း..
အနဴးအညႊတ္ေၿပာခ်င္တာက..
ေနာက္ထပ္ ငါဘယ္ေတာ့မွ
မရူးမိုက္ေတာ့ဘူး.....။