ေဆး၀ါးေက်ာင္းေတာ္ၾကီးနဲ ့ေဆး၀ါးေက်ာင္းသူမ်ား

က်မဆယ္တန္းအမွတ္စာရင္းထြက္တဲ့အခ်ိန္မွာေဆးေက်ာင္းတက္ခြင့္မရေတာ့မွန္းက်မသိလိုက္ရတယ္..က်မအမွတ္ကေဆးကိုလဲ
မ၀င္ပဲသူနာၿပဳအတြက္လဲမ်ားေနေတာ့ေဆး၀ါးကြ်မ္းက်င္ကိုေရြးၿဖစ္ခဲ့တယ္...ေဆးနဲ ့ပတ္သတ္တာကို၀ါသနာပါခဲ့လို ့ေပါ့...
က်မေက်ာင္းကိုစစေရာက္ၿခင္းစိတ္ဓါတ္က်သြားတယ္..ေက်ာင္းကအရမ္းေ၀းတဲ့ေၿမာက္ဥကလာ...ေ၀ဘာဂီမွာရွိေနခဲ့လို ့ေလ..
ေက်ာင္းၾကီးကေဆာက္လို ့မၿပီးေသးေတာ့တ၀က္တပ်က္နဲ ့ၿခံစည္းရိုးမရွိပဲေဘားပတ္၀န္းက်င္ကလဲၿမက္ခင္းၿပင္ပဲရွိေနခဲ့တာေပါ့...
သီေအတာကလဲနွစ္ေဆာင္ပဲရွိၿပီးစာသင္ေဆာင္ကေတာ့ေလးခန္း၊လက္ေတြ ့ခန္းကေၿခာက္ခန္း၊စသၿဖင့္အခန္းေတြအခန္းေတြနဲ ့
ဖြဲ ့စည္းထားတယ္..
ကန္တင္းဆိုလို ့ရွားရွားပါးပါးနွစ္ခုပဲရွိရွိတယ္..တခုကေရေပၚကန္တင္း..ေနာက္တခုကတဲပုတ္ကန္တင္း...က်မတို ့ေဆး၀ါးေက်ာင္းသူေတြ
နာမည္ေပးခဲ့ၾကတာပါ...ေရေပၚကန္တင္းကေၿခတိုင္ရွည္သစ္သားအိမ္ေလးပါ..မိုးရြာတဲ့အခါေအာက္မွာေရေတြအိုင္ေနတတ္လို ့ေရေပၚကန္
တင္းလို ့ေခၚၿခင္းၿဖစ္တယ္..
တဲပုတ္ကေတာ့ဓနိေလးနဲ ့ေဆာက္ထားလို ့တဲပုတ္ကန္တင္းလို ့ေခၚၿခင္းၿဖစ္တယ္...တဲပုတ္ကန္တင္းမွာကိုယ္ၾကိဳက္နွစ္သက္ရာ
သီခ်င္းေတြလဲဖြင့္လို ့ရေတာ့နဲနဲေတာင္romanticဆန္သလိုလိုပါပဲ...
ေအာ္...ေၿပာရဦးမယ္...က်မတို ့ေက်ာင္းရဲ ့ထူးၿခားခ်က္ကအားလံုးဟာေက်ာင္းသူေတြၾကီးပဲၿဖစ္ေနခဲ့တာပါ...ရွားရွားပါးပါးေယာက္က်ားေလး
တေယာက္ပဲရွိတယ္ေလ..က်မပထမနွစ္တုန္းကက်မတို ့အတန္းမွာတေယာက္၊ဒုတိယနွစ္မွာနွစ္ေယာက္ရွိခဲ့တယ္..
က်မတို ့ေမာင္မယ္သစ္လြင္ၾကိဳဆိုပြဲမွာကင္းေတြကြင္းေတြေရြးၾကေတာ့သူပဲကင္းကိုၿပိဳင္ဘက္မရွိနဲ ့ရသြားခဲ့တာေပါ့...
အင္း..ၿပီးေတာ့ေက်ာင္းမွာစိန္ပန္းနီေတြပြင့္မေနခဲ့ေပမယ့္ကံ့ေကာ္ပန္းေတြနဲ ့ေတာ့ေ၀ဆာေနတယ္ဆိုပါေတာ့ရွင္...ေက်ာင္းသူေတြပဲ
သစ္ပင္ကိုမမွီမကမ္းနဲ ့ပန္းေတြခူးခဲ့ၾကေသးတယ္..
ေယာက္က်ားေလးရွိမေနခဲ့တာေၾကာင့္..အဲ..တေယာက္ပဲရွိေနခဲ့တာေၾကာင့္မို ့မိန္းကေလးေတြဟာဘာကိုမွဂရုမစိုက္ပဲကိုယ္ေနခ်င္သလို
free styleေနခဲ့ၾကတာေပါ့...ၾကည့္မယ့္ေယာက္က်ားေလးမွမရွိတာကိုေနာ္...ဘာကိုဂရုစိုက္ရမွာလဲ...ေနာ့...
ေယာက္က်ားေလးမရွိေပမယ့္မိန္းကေလးေက်ာင္းမို ့အလွအပေတာ့အၿပိဳင္အဆိုင္ေတြလဲရွိခဲ့တယ္ဆိုပါေတာ့..သူ ့ထက္ငါလွေအာင္အစြမ္း
ကုန္ၿပင္ဆင္ၾကတယ္ေလ..ပထမနွစ္ေက်ာင္းသူဘ၀ကပံုစံကခပ္တုံးတံုး၊မအူမလည္နဲ ့တၿဖည္းၿဖည္းအတန္းေတြၾကီးလာတာနဲ ့အမွ်
အလွအပဆိုတာကိုနားလည္လာၾကတယ္...လွခ်င္လာတယ္..ၿပင္လာၾကတယ္...လွလာၾကတယ္..အလွအပကိုသိပ္စိတ္မ၀င္စားတဲ့
က်မေတာင္ေနာက္ဆံုးနွစ္ေရာက္လာေတာ့ဆံပင္ေၿဖာင့္လိုက္တာပဲၾကည့္ေလ...ဟီး...
စာလဲၾကိဳးစားၾကတာေပါ့..ဒါေပမယ့္ငယ္ငယ္တုန္းကိုအၿပိဳင္အဆို္င္ေတာ့မရွိၾကေတာ့ဘူး...တေယာက္နဲ ့တေယာက္ေဖးေဖးမမနဲ ့
စာနာတတ္တဲ့အသည္းနွလံုးကိုယ္စီနဲ ့ေပါ့...
ၿပီးေတာ့မိန္းကေလးေက်ာင္းၿဖစ္ေနေတာ့တၿခားေက်ုာင္းကေယာက္က်ားေလးေတြလဲလာလည္ၾကတယ္...အတန္းၿပီးရင္ကိုယ္စီ
ကိုယ္စီအတြဲေလးေတြနဲ ့ၿပန္သြားၾကတယ္..ဒါကက်မတို ့သယ္ရင္းတစုကအားက်သလို၊နာလိုသလိုနဲ ့ၾကည့္ေနခဲ့ၾကတာပါ..
(က်မသယ္ရင္းေတြကိုၿပန္မေၿပာနဲ ့ေနာ္...ရွဴး...တိုးတိုး...)
က်မတို ့ေက်ာင္းရဲ ့အေနာက္လို ့ေၿပာလို ့ရတဲ့ေနရာမွာဘုရားေတြရွိေနခဲ့လို ့ေက်ာင္းသူေတြဖယ္ရီေစာင့္ရင္းဘုရားဖူးၿဖစ္
ၾကတယ္..ဘုရားဖူးရင္း...လိပ္ဥတူးရင္း...ဖယ္ရီေစာင့္ရင္းေပါ့....
က်မတို ့ေက်ာင္းနားမွာကူးစက္ေဆးရံုရွိၿပီးေရေ၀းနဲ ့လဲနီးေနခဲ့လို ့လူေတြကနင္တို ့ေက်ာင္းကေရေ၀းနဲ ့နီးတယ္ေနာ္လို ့
ေနာက္သလိုေၿပာင္သလိုေၿပာၾကေသးတယ္...ေတြးတာနဲ ့ကိုၾကက္သီးထစရာၾကီး.....
မိန္းကေလးေက်ာင္းမို ့လားမသိဘူးအတင္းေတြသတင္းေတြကေတာ့စံုမွစံု...သတင္းစာမဖတ္ပဲေက်ာင္းကိုသြား
လိုက္ရင္ေတာင္သတင္းစာထက္စံုတဲ့သတင္းေတြနဲ ့အိမ္ၿပန္ေရာက္ေစရမယ္..ဟီးဟီး...
အင္း..ဘာက်န္ေသးလဲ...ေၾသာ္..ပါပါၾကီးနဲ ့ေက်ာင္းကတီခ်ယ္ေလးေတြအေၾကာင္းက်န္ေသးတာပဲ....
ပါပါၾကီးဆိုတာကပါေမာက္ခခ်ဳပ္ၾကီးကိုခ်စ္စနိုးနဲ ့ေခၚတာေလ..ဆရာကလဲရွားရွားပါးပါးေလး္ေယာက္...ဆရာမေတြကေတာ့
အမ်ားၾကီးေပါ့...တီခ်ယ္ေတြကိုေတာင္နာမည္ေၿပာင္ေလးေတြေပးထားတာရွိတယ္...မေၿပာေတာ့ပါဘူး
ေတာ္ၾကာတီခ်ယ္ေတြသိရင္အမဲခံေနရဦးမယ္...ဟီး...မီးမီးေၾကာက္ေၾကာက္.....
က်မတို ့ေက်ာင္းကိုမိန္းမလွကြ်န္းလို ့လဲအမည္တြင္ေသးတယ္ေလ...ဒါကလဲတၿခားသူေတြေပးတာမဟုတ္ပါဘူး
က်မတို ့ေဆး၀ါးေက်ာင္းသူေတြပဲေပးခဲ့ၾကတဲ့နာမည္ပါရွင္...ဟဲဟဲ....
ေက်ာင္းၾကီးကလဲၿပင္ဆင္လာတာနဲ ့အမွ်လွလာပါတယ္...ဂိတ္ေလးေတြနဲ ့ပန္းပင္ေလးေတြ နဲ ့ေ၀ဆာလွပေနခဲ့ပါၿပီ...
ေက်ာင္းၿပီးခါနီးေတာ့လဲေက်ာင္းၾကီးကိုသံေယာဇဥ္တြယ္လာသလိုလိုပါပဲ....ခြဲရမွာကိုေတာင္၀မ္းနဲ သလိုလိုနဲ ့
ဘယ္လိုမွန္းေတာင္မေၿပာတတ္ေတာ့ပါဘူး....
ဒါေပမယ့္...ခြဲသြားရမွာပါပဲ...ဒါမွလဲေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကသူေမြးထုတ္လိုက္တဲ့က်မတို ့လိုလူေတြအတြက္
ဂုဏ္ယူေနေတာ့မွာေပါ့ရွင္.....