Sunday 30 May 2010

ဆံုမွတ္မရွိတဲ့ေကာင္းကင္

အနာဂါတ္ဆိုတာလဲစမ္းတ၀ါး၀ါးနဲ ့
ပန္းတိုင္မရွိတဲ့လမ္းကို
ငါတို ့အတူေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ၾကတာ...

ငါသတ္မွတ္တဲ့အခ်စ္ဆိုတာ
ရယူပိုင္ဆိုင္ၿခင္း
နင္ယူဆတဲ့အခ်စ္ဆိုတာ
ေပးဆပ္နားလည္ေပးၿခင္း
ငါ့သီအိုရီနဲ ့
နင့္နိယာမနွစ္ခုၾကား
ငါေခါင္းစားလို ့ေနတယ္။

ငါကေပါင္းစပ္ဖို ့ကိုအေလးထားတယ္
နင္ကစြန္ ့လႊတ္ဖို ့အသင့္ၿဖစ္ေနခဲ့တယ္
ငါကဆုပ္ကိုင္ထားခ်င္တယ္
နင္ကခ်စ္ေနရရံုနဲ ့ေက်နပ္တယ္။

မတူညီတဲ့အယူအဆနဲ ့
မေရရာတဲ့အနာဂါတ္အတြက္
မ်ဥ္းၿပိဳင္နွစ္ေၾကာင္းေပၚ
ေလွ်ာက္လွမ္းေနရသလို
ဆံုမွတ္မရွိတဲ့ေကာင္းကင္ကို
ေမာ့ၾကည့္ရင္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ
ကင္းမဲ့လို ့လာတယ္.။

ကံၾကမာရယ္...
ေပါင္းစပ္ခြင့္မေပးနိုင္ရင္
အစတည္းကဆံုေတြ ့ခြင့္လဲ
မေပးပါနဲ ့ေတာ့လား...
အခုေတာ့
ခြဲခြါၿခင္းဆိုတဲ့
မလြန္ဆန္နိုင္ေပမယ့္
တစ္ေန ့မွာရင္ဆိုင္ရမယ့္အရာတစ္ခုကို
ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ ့ေစာင့္စားရင္း
ငါ့ရဲ ့မနက္ၿဖန္မ်ားစြာကို
ေၾကာက္ရြံ ့ေနတတ္ခဲ့ၿပီေလ....။

6 comments:

Angel Shaper said...

ေၾကာက္မေနနဲ႔ ကိုယ့္လူ။
သူၾကင္မွ ကိုယ္ၾကင္လုပ္စမ္းပါ.....
ေမ့ထားလိုက္..... ဒါေပမယ့္ ကဗ်ာေလး ေကာင္းတယ္။ ကုန္ၾကမ္းလို႔သာ သေဘာထားလိုက္စမ္းပါဟာ....
အဆင္ေျပေပ်ာ္ရႊင္ပါေစေနာ္။ သတိရပါတယ္...ခ်င္းမေလးရယ္.......

Unknown said...

ကဗ်ာေလးကို ႀကိဳက္တယ္ဗ်ာ.. ခံစားခ်က္နဲ႔ ေရးထားတာလား... ကဗ်ာ ေရးတာကို ဆက္ႀကိဳးစားထား... အားေပးေနမယ္... ေကာင္းကင္မွာ ဆံုမွတ္ မရွိ၊ ေျမျပင္မွာ ဆံုမွတ္မရွိ... ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္မွာေတာ့ ကိုယ္ပိုင္ဆံုမွတ္ရွိတာ ေသခ်ာတယ္... ကိုယ့္ဆံုမွတ္ ကိုယ္ဖန္တီးရမွာေပါ့... ေလွ်က္ေျပာၾကည့္တာေနာ္... ဘိုင္း ... ခ်င္းမေလးေရ...

Unknown said...

ကဗ်ာေလးက အရမ္းေကာင္းတာပဲေနာ္၊ ခံစားခ်က္နဲ့ေရးထားတာနဲ့တူတယ္ေနာ္၊ ဒီကဗ်ာေလး က်ေတာ္နဲ့ အရမ္းတိုက္ဆိုင္လိုက္တာကြာ၊ ဆက္ၾကိဳးစားပါေနာ္၊ ခ်င္းမေလး ကိုအျမဲတမ္းအားေပးေနပါတယ္၊

ဘိုင္ဘိုင္......

zue said...

အင္းေပါ႔... တခါတခါေတာ႔ အခ်စ္ဆိုတာ နားလည္ရခက္ၾကီး... း(

Unknown said...

ငါ့ကို ၾကည့္ေရးခဲ့တာ မ်ားလား..........ဟာ....

ကံသာ ( Kamta ) said...

I like your Poem because of..................