ဆံုမွတ္မရွိတဲ့ေကာင္းကင္

အနာဂါတ္ဆိုတာလဲစမ္းတ၀ါး၀ါးနဲ ့
ပန္းတိုင္မရွိတဲ့လမ္းကို
ငါတို ့အတူေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ၾကတာ...

ငါသတ္မွတ္တဲ့အခ်စ္ဆိုတာ
ရယူပိုင္ဆိုင္ၿခင္း
နင္ယူဆတဲ့အခ်စ္ဆိုတာ
ေပးဆပ္နားလည္ေပးၿခင္း
ငါ့သီအိုရီနဲ ့
နင့္နိယာမနွစ္ခုၾကား
ငါေခါင္းစားလို ့ေနတယ္။

ငါကေပါင္းစပ္ဖို ့ကိုအေလးထားတယ္
နင္ကစြန္ ့လႊတ္ဖို ့အသင့္ၿဖစ္ေနခဲ့တယ္
ငါကဆုပ္ကိုင္ထားခ်င္တယ္
နင္ကခ်စ္ေနရရံုနဲ ့ေက်နပ္တယ္။

မတူညီတဲ့အယူအဆနဲ ့
မေရရာတဲ့အနာဂါတ္အတြက္
မ်ဥ္းၿပိဳင္နွစ္ေၾကာင္းေပၚ
ေလွ်ာက္လွမ္းေနရသလို
ဆံုမွတ္မရွိတဲ့ေကာင္းကင္ကို
ေမာ့ၾကည့္ရင္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ
ကင္းမဲ့လို ့လာတယ္.။

ကံၾကမာရယ္...
ေပါင္းစပ္ခြင့္မေပးနိုင္ရင္
အစတည္းကဆံုေတြ ့ခြင့္လဲ
မေပးပါနဲ ့ေတာ့လား...
အခုေတာ့
ခြဲခြါၿခင္းဆိုတဲ့
မလြန္ဆန္နိုင္ေပမယ့္
တစ္ေန ့မွာရင္ဆိုင္ရမယ့္အရာတစ္ခုကို
ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ ့ေစာင့္စားရင္း
ငါ့ရဲ ့မနက္ၿဖန္မ်ားစြာကို
ေၾကာက္ရြံ ့ေနတတ္ခဲ့ၿပီေလ....။