Sunday 20 July 2008

တိတ္တခိုးခ်စ္သူ



ေကာင္းကင္ၿပာၿပာေအာက္မွာ
သူနဲ ့စေတြ ့ခဲ့တာ
ေရစက္လို ့ဆိုရမလား
ကံၾကမာကဖန္တီးေပးတာလား..
ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္ၿဖစ္ၿဖစ္ေပါ့ေလ..

တစ္စထက္တစ္စ
သိကြ်မ္းရင္းနွီီးလာေတာ့
အၿဖဴေရာင္ေလးကေန
အေရာင္ေတြစြန္းထင္းလာခဲ့ရၿပီေလ
စည္းတစ္ဖက္ၿခားမွာေနေနရတဲ ့တို ့ဘ၀
ခံစားခ်က္ေတြထုတ္ေဖၚခ်င္လဲ
အဲဒီကံၾကမာကပဲခြင့္မၿပဳလို ့
နွဳတ္ပိတ္ဆြံ ့အခ်င္ေယာင္ေဆာင္ခဲ့ရတယ္
သူေၿပာဖူးတဲ ့စကားေလး
မခ်စ္မိေအာင္ၾကိဳ းစားေနတယ္တဲ ့
အတင္းၾကိဳးစားေနတဲ ့သူ ့ကို
ခ်စ္ပါလို ့မတိုက္တြန္းခ်င္ေတာ့ပါဘူး
သူ ့ဆီကလဲဘာမွမလိုခ်င္ေတာ့ပါဘူး
ေလာကၾကီးမွာ
သူရွိေနေသးတယ္..
သူ ့ရင္ထဲမွာ
တို ့ရွိေနေသးတယ္ဆိုတဲ့အသိက
တို ့ရင္ကိုေႏြးေထြးေစလို ့
အဲဒီစိတ္နဲ ့ပဲ
ေရာင့္ရဲေနေတာ့မယ္......။

6 comments:

စိုင္းစိုင္းလား႐ွဳိး said...

ေရာင္႔ရဲ ၿပီးေနေတာ႔ လည္း
ေနသားက်သြား မွာပဲေပါ႔
ဟုတ္ဖူးလား ......

Anonymous said...

စိတ္မေကာင္းဘူးကြယ္..

လင္းဦး(စိတ္ပညာ) said...

"ေလာကၾကီးမွာ
သူရွိေနေသးတယ္..
သူ ့ရင္ထဲမွာ
တို ့ရွိေနေသးတယ္ဆိုတဲ့အသိက
တို ့ရင္ကိုေႏြးေထြးေစလို ့
အဲဒီစိတ္နဲ ့ပဲ
ေရာင့္ရဲေနေတာ့မယ္........"

ေကာင္းတယ္... ခံစားခ်က္ကိုေပၚလြင္ေစပါတယ္... :)

Yan said...

ကဗ်ာေလးက တယ္လွပါလားဗ်
ေရာင္႔ရဲျပီးေတာ႔ မေနပါနဲ႔ကြယ္.
ဘေလာ႔ဂ္ရွိေနတာပဲ.
ဖြင္႔ေျပာလုိက္.
း)

မသက္ဇင္ said...

ကိုယ့္ခံစားခ်က္ကိုကဗ်ာအျဖစ္ေရးလိုက္တာေကာင္းပါတယ္။
ကဗ်ာခ်စ္သူ
မသက္ဇင္

Kaung Kin Ko said...

ကဗ်ာ လာဖတ္သြားတယ္ေနာ္။ ေရာင့္ရဲ ေပ်ာ္ရႊင္ႏုိင္ပါေစ