ဒီေန ့ကံမေကာင္းပါလားေနာ္....

ဒီမနက္က်မအိပ္ရာကနိုးလာေတာ့အခ်ိန္က၆နာရီခြဲေနၿပီ...ဒါနဲ ့ပဲကမန္းကတန္းမ်က္နွာသစ္ေရမိုးခ်ိဳး
အ၀တ္အစားလဲၿပီးမနက္ေလးနာရီေလာက္ကေမေမၿပင္ဆင္ေပးတဲ့ထမင္းနဲ ့ဟင္းကိုခ်ိဳင့္ထဲထည့္ၿပီး.
မနက္စာစားၿပီးထြက္လာခဲ့တာေပါ့....
ကားမွတ္တိုင္ေရာက္ေတာ့၄၃အၿဖဴကိုေတြ ့တာနဲ ့၀မ္းသာအားရနဲ ့ကားေပၚတက္လိုက္တာကံေကာင္း.
ခ်င္ေတာ့ထိုင္ခံုပါရလိုက္ေသးတယ္..ထိုင္ခံုဆိုေပမယ့္ေဘးတန္းေတြပါ.အက်အနနဲ့၀င္ထိုင္တာေပါ့ရွင္.
ဒီအခ်ိန္ထိေတာ့ကံေကာင္းေနတုန္းပဲ..စပယ္ယာကကားခေလးေတြလွမ္းထားမယ္လို ့ေတာင္းတဲ့အခ်ိန္.
မွၿပသနာကစေတာ့တာပါ..ဟိုက္...သြားၿပီ..ပိုက္ဆံအိတ္ေမ့ခဲ့ၿပီ..အေလာတၾကီးထြက္လာရေတာ့ပိုက္ဆံ
အိတ္ထည့္ဖို ့ေမ့ခဲ့တာေပါ့..လြယ္အိတ္ထဲမွာပိုက္ဆံထည့္တဲ့အက်င့္လဲမရွိေတာ့ခက္ေတာ့တာေပါ့.
ရွိလိုရွိၿငားရွာၾကည့္ေသးတယ္.ေဟာ..ေတြ ့ၿပီ..အန္..ငါးဆယ္တန္တစ္ရြက္..ဒါနဲ့ဘာမွလုပ္လို ့မရတာအား
လံုးအသိပါ..ဟူး...ဘာလုပ္ရပါ့...ဒီအခ်ိန္မွာအေပါင္တခုခုထားရမယ္ဆိုရင္ေတာင္ထားစရာကမရွိေတာ့.
ဟင္း..စိတ္ေမာလိုက္တာေနာ္..ေဘးဘီေ၀့ၾကည့္လိုက္ေတာ့.ေဟာ...အခုမွတကယ္ေတြ ့ၿပီ..ကယ္တင္ရွင္.
ေက်ာင္းကဒုနွစ္ညေလးပါ..က်မရဲ ့တေယာက္အေက်ာ္မွာထိုင္ေနတယ္ရွင့္.က်မလဲသူ ့ကိုေတာ့မရွက္နိုင္ေတာ့
ဘူးေလ..ဒါနဲ ့ပဲေဘးကတေယာက္ကိုေက်ာ္ၿပီးသူ ့နားကိုတိုးတိုးေလးနဲ ့အမကို၂၀၀ေလာက္ခ်ီးပါလားလို ့
ေတာင္းလိုက္ရတာေပါ့....သူကလဲအလိုက္တသိနဲ ့တစ္ေထာင္တန္တစ္ရြက္ထုတ္ေပးရွာတယ္.
ဒါနဲ ့ပဲကားခၿပသနာေလးေၿဖရွင္းလိုက္ရတယ္..
က်မတို ့နွစ္ေယာက္ၾကားထိုင္ေနတဲ့တေယာက္ကညေလးဆီကေတာင္းေနတာကိုနားမလည္သလိုနဲ ့က်မကို
ၾကည့္ေနေသးတယ္...ရွက္လိုက္တာေနာ္...ဒီေန ့ကားေပၚကေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက်မကိုၿပဴးတူးၿပဲတဲနဲ ့ၾကည့္
ေနၾကသလိုခံစားရတယ္..သူတို ့ကသူ ့အေၾကာင္းေၾကာင္းနဲ ့ၾကည့္ေနေပမယ့္က်မကေတာ့ဟိုဟာကိုပဲအိုးမလံု
အံုပြင့္ေနတာေပါ့..
ကားေပၚကဆင္းေတာ့မွတစ္ေယာက္ထဲသက္ၿပင္းခ်ၿပီးကတြတ္ပီလို..
ဟူး..ဒီေန ့ကံမေကာင္းပါလားေနာ္...လို ့ေတာင္ေရရြတ္မိေသးတယ္....