မဖိတ္ပဲလာတဲ့ဧည့္သည္...

ရင္ထဲရွင္းဖို ့..
ေနာင္တေတြရွင္းထုတ္..
အမွားေတြခင္းက်င္းၿပသခဲ့တာ...
ပြဲခင္းထဲက ဖ်ာလို..
နင္းေၿခပစ္ခံဖို ့မွ မဟုတ္တာ.....

အရစ္ရစ္နဲ ့အထပ္ထပ္က်ခဲ့တဲ ့..
ခံစားမွဳအနည္ေတြ
ခဲတစ္လံုးနဲ ့ပယ္ပယ္နွယ္နွယ္ပစ္ေပါက္မွေတာ့...
တည္ၿငိမ္ေနတဲ ့စိတ္အေၿခအနည္ထ....
လွိဳင္းဂယက္ေတြ ၿဖာထြက္ခဲ့တာ...
အဆန္းမွ မဟုတ္တာ.....

ေလေၿပညွင္းေတြရင္ထဲတိုးေ၀ွ ့..
ဟိုး တစ္ေကြ ့က သံေယာဇဥ္..
၀ိုးတ၀ါး ကိုဖမ္းဆုတ္ဖို ့...
ငါ့ေၿခလွမ္းေတြ လွမ္းဖို ့အားထုတ္ခါမွ...
အမာရြတ္ကို ေၿခရာခံ...
အနာေဟာင္းကိုေၿမလွန္ရွာ..
မုန္တိုင္းေတြ တရစပ္တိုက္ခတ္မွေတာ့...
နာဂစ္အေပၚ ငါနာကစ္သြားခဲ့တာ...
ငါ့အမွားပဲလား......

စကားလံုးေတြၾကမ္းကြ်ံ..
ငါ့နွလံုးသားထဲစူး၀င္နွစ္ၿမွဳပ္ၿပီးေတာ့မွ...
ေမ့ေဆးမပါ အစိမ္းသက္သက္ဓါးနဲ ့ခြဲထုတ္..
နွလံုးသား တစ္ပိုင္းတစ္စ ဆြဲနဳတ္မွေတာ့...
ငါ သည္းသည္းလွဳပ္နာၿပခဲ့တာ...
လြန္တယ္လုိ ့မသတ္မွတ္ပါနဲ   ့.....

မဖိတ္ေခၚပဲနင္လာခဲ့သလို...
မနွင္ခင္ ၿပန္ထြက္သြားပါ..
၀င္ခ်င္တိုင္း၀င္၊ ထြက္ခ်င္တိုင္းထြက္..
ထင္ရာစိုင္းရေအာင္...
ငါ့နွလံုးသားက...
လူေတြက်ိတ္က်ိတ္တိုးတဲ ့..
ရပ္ကြက္ထဲက အလွဴအိမ္မဟုတ္ဘူး....။