ဇာတ္သိမ္းခန္း...

သိုးၿဖဴတစ္ေကာင္အမွတ္နဲ ့

ရင္ခြင္တံခါးဖြင့္ေပးခဲ့တာ...

ရက္စက္တတ္တဲ ့သားရဲတစ္ေကာင္မွန္း

ေနာက္က်မွ ငါသိခဲ့ရတယ္...

ဟန္ေဆာင္ေကာင္းမွ 

သူေတာ္ေကာင္းလို ့ထင္ေနၾကတဲ ့လူေတြၾကား

ဟန္ေဆာင္ေကာင္းတဲ့နင္..

သူေတာ္ေကာင္းသေယာင္နဲ ့..

မာန္ေထာင္လို ့ေကာင္းေနတုန္းေပါ့...

လုမယူဖူးတဲ ့...

ဟုတ္မွာပါ.. ငါ့နွလံုးသားကို

ဖဲ့ယူခဲ့ၿပီးတာေတာင္

ခိုးမယူဘူးလို ့အသံေကာင္းဟစ္လို ့

ေကာင္းေနတုန္းလား....

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုလိုလားလုိ ့

ဆို ့နင့္မွဳေတြၾကား..

ခြင့္လႊတ္မွဳေတြထားနိုင္ေအာင္..

ငါ့ နာက်င္မွဳေတြကိုတားခဲ့တာ..

ခါးမွန္းသိေပမယ့္..

မ်က္လံုးစံုမွိတ္ အမုန္းေတြကို

ငါ ၀ါးၿမိဳခဲ့ရတာပါ....

ငါေဆာ့ခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး..

ေခ်ာ့သိပ္ဖို ့ၾကိဳးစားခဲ့တာပါ..

လိမ္မာေအာင္ဘယ္ေလာက္လုပ္လုပ္

ငါ့ကို ၿပန္ရန္လုပ္တဲ ့နင္ဟာ

အဆိပ္ၿပင္းတဲ ့ေၿမြတစ္ေကာင္ဆိုတာ

ငါ ေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့မိတာပါ....

ငါ့ကိုၿပံဳးၿပလို ့ အမုန္းေတြအဆံုးသတ္ၿပီေပါ့...

ငါ့ စိတ္ရင္းကိုလဲ သံုးသပ္မိၿပီေပါ့..

ငါ ထင္ခဲ့သမွ်..

အစြယ္ကိုၿမင္မွ ကြယ္ရာကေန

ဓါးနဲ ့ရြယ္ေနမွန္း ငါသေဘာေပါက္ေတာ့တယ္...

ငါ့စိတ္ရင္းကို အဆံုးသတ္သင့္ၿပီ...

နင့္ကိုလဲ ၿပန္သံုးသပ္သင့္ၿပီ..

ခြင့္လႊတ္ၿခင္းကိုလဲ ရုတ္သိမ္းသင့္

မသိမ္းသင့္ ငါဆံုးၿဖတ္သင့္ၿပီ...

နင့္အေပၚထားတဲ ့ငါ့ ေလးစားစိတ္

ငါ နိဂံုးခ်ဳပ္သင့္ၿပီ...

ေတာ္ၿပီေပါ့...

နင္ေပးတဲ ့သင္ခန္းစာေတြ

လံုေလာက္ေနခဲ့ၿပီမို ့...

ဒီဘ၀ ဒီမွ်နဲ ့ပဲ..

ငါတို ့နွစ္ေယာက္ရဲ ့ဇာတ္လမ္း

ဇာတ္သိမ္းသင့္ပါၿပီ.....။