ဘ၀ကလဲခါးသက္သက္
အခ်စ္ေတြကလဲေပါ့ပ်က္ပ်က္
ရာသီဥတုကလဲအိုက္စပ္စပ္
ငါ..ဆိုတဲ့မိန္းမကလဲ ခပ္ညံ့ညံ့
မာနဆိုတဲ့အရာတစ္ခု
ခ၀ါမခ်နိုင္ခဲ့လို ့
လူသူမသိတဲ့စစ္ပြဲတစ္ပြဲ
အခါခါငါႏႊဲခဲ့ရတယ္...။
အစစ္ေတြကိုသာတန္ဖိုးထားတဲ့ငါက
အတုေတြကိုအစစ္လိုသေဘာထား
အၿပံဳးအတုနဲ ့ဟန္လုပ္
ငါ က ၿပခဲ့ရတယ္..။
ေတာင္းဆိုၿခင္းမဟုတ္တဲ့
အမိန္ ့တစ္ခုနဲ ့
ငါ နယ္နွင္ဒဏ္ေပးခံရတယ္...။
အထာေပးတာကို
အသာေအးေဆးပါလို ့
မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္နိုင္ေပမယ့္
စိုက္ၾကည့္တာကိုေတာ့
အလိုက္သိဖို ့
ငါ.. လိုအပ္လို ့ေနတယ္...။
ေစတနာကိုေစတနာလို ့မထင္
ေနရာတကာအၿပစ္ရွာဖို ့ၾကံ
သည္းခံတာကိုအေကာင္းမထင္နဲ့
ငါလဲငါ့ပညာနဲ ့
ေအာက္က်ေနာက္က်ေတာ့မခံ
ေစတနာေတြလမ္းဆံုးေရာက္လုိ ့
ေ၀ဒနာအၿဖစ္ေၿပာင္းခဲ့ရင္
အၿပစ္မယူေစခ်င္
ေစတနာကိုအရင္းၿပဳ
ေဆာက္ခဲ့တဲ့အိမ္ေလး
အတင္းအဖ်င္းဆိုတဲ့(ေလၾကမ္း)
တိုက္ခတ္ခံရလို ့ၿပိဳက်သြားတဲ့အခါ
အပ်က္ပ်က္နဲ ့နွာေခါင္းေသြးထြက္
ကပ္ဆိုက္ဖို ့လမ္းၾကိဳၿမင္ေနလို ့
အသိအမွတ္မၿပဳခ်င္ေန
မေစာ္ကားမိေစဖို ့
ငါ...နွလံုးသားအရင္းခံလို ့
ေတာင္းဆိုခ်င္တယ္...။
Sunday, 2 May 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
ဖြင့္ထုတ္ထားတဲ့ ခံစားခ်က္ ကဗ်ာ လုိ႔ထင္ပါတယ္ ခံစားသြားပါတယ္၊
ဘ၀ကလဲခါး
အခ်စ္ေတြလဲ ေပါ႔ပ်က္ပ်က္ တဲ႔
ဘ၀ခါးမွာ
အခ်စ္ခ်ဳိေလးေတြ႕ပါေစလုိ႔
Post a Comment