ငါ.... (၂)

ငါဆိုတာ....
စိတ္အစဥ္က ေတာင္တန္းေတြလို..
ၿမင့္လိုက္ နိမ့္လိုက္နဲ ့..
တခါတခါ မိုးထိေရာက္ၿပီး..
အရွိန္အဟုန္ၿပင္းစြာ အ၀ီဇိတြင္းထိ
ထိုးဆိုက္တတ္သူ....။

ငါဆိုတာ....
ဆူးမဲ ့ပန္း ေပမယ့္..
ရန္သူလာရင္ေတာ့..
အဆိပ္ေငြ ့ထုတ္လႊတ္တတ္သူေပါ့...

ငါဆိုတာ...
မာနေတြ ဆြတ္ဖ်န္းေပမယ့္..
ပင္ကိုယ္သိမ္ငယ္ၿခင္း ကိုယ္သင္းရနံ ့
တေထာင္းေထာင္းထ ေနသူေပါ့...

ငါဆိုတာ....
ကဗ်ာဆရာမဟုတ္ေပမယ့္
ကဗ်ာ ေတြေရးသူ..
အဆိုေတာ္ မဟုတ္ေပမယ့္
သီခ်င္းဆိုသူ...
အသည္းကြဲဆရာမၾကီး မဟုတ္ေပမယ့္..
အသည္းခဏခဏကြဲဖူးသူေပါ့....

ငါဆိုတာ....
ခ်စ္သူ ခင္သူခပ္ရွားရွား ဘ၀မွာ
အထီးက်န္ၿခင္း နဲ ့သာ
မိတ္ေဆြဖြဲ ့တတ္သူေပါ့....

ငါဆိုတာ....
ခံစားမွဳ ကိုအနွစ္ခ်ဳပ္..
စာအုပ္အၿဖစ္ထုတ္ၿပီး..
ဒဏ္ရာေဟာင္းကို ခ်ဳပ္ခ်င္သူေပါ့...

ငါဆိုတာ...
 သားေကာင္လား.. မုဆိုးလား..
ကိုယ့္ကိုယ္ကို မခြဲၿခားနိုင္ခင္..
ၿပန္အမဲလိုက္ခံရသူေပါ့...

ငါဆိုတာ...
ရင္ထဲမွာ ပန္းတစ္ၾကိမ္ဖူးပြင့္တုိင္း..
အၾကိမ္တရာမက ဆူးစူးခဲ့ဖူးသူ...

ငါဆိုတာ....
မင္းလႊင့္ပစ္ခဲ့တဲ ့ေမွ်ာ္လင့္ၿခင္းေတြကို..
ဟိုတစဒီတစ လိုက္ေကာက္ရင္း
ရင္ဘတ္ထဲထည့္သိမ္း..
အသက္ဆက္ရသူပါ...

ငါဆိုတာ....
၂၁ ရာစုနဲ ့ခပ္လွမ္းလွမ္း..
၁၉ရာစု ရဲ ့လက္က်န္..
ခပ္ႏြမ္းႏြမ္း ေခတ္ေဟာင္းသမီးပ်ိဳေပါ့....

ငါဆိုတာ....
ရင္ဘတ္ကို သံမွိဳရိုက္ခံရလိုက္...
အနဳတ္ခံရလိုက္နဲ ့ ေသြးထြက္ေနတဲ ့ရင္တစ္စံုနဲ ့..
ခံုမင္စရာမေကာင္းတဲ ့ဘ၀ကို
ထံုက်ဥ္ေနခဲ့သူေပါ့...

တကယ္ဆို....
ငါဆိုတာဟာေလ....
မင္းရဲ ့စကားတစ္ခြန္းနဲ ့တင္...
တေန ့တည္းမွာ ေကာင္းကင္ဘံုနဲ ့ငရဲ..
အသြားအၿပန္ လုပ္ေနတတ္သူပါကြာ.....။