ဆံုမွတ္မရွိတဲ့ေကာင္းကင္

အနာဂါတ္ဆိုတာလဲစမ္းတ၀ါး၀ါးနဲ ့
ပန္းတိုင္မရွိတဲ့လမ္းကို
ငါတို ့အတူေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ၾကတာ...

ငါသတ္မွတ္တဲ့အခ်စ္ဆိုတာ
ရယူပိုင္ဆိုင္ၿခင္း
နင္ယူဆတဲ့အခ်စ္ဆိုတာ
ေပးဆပ္နားလည္ေပးၿခင္း
ငါ့သီအိုရီနဲ ့
နင့္နိယာမနွစ္ခုၾကား
ငါေခါင္းစားလို ့ေနတယ္။

ငါကေပါင္းစပ္ဖို ့ကိုအေလးထားတယ္
နင္ကစြန္ ့လႊတ္ဖို ့အသင့္ၿဖစ္ေနခဲ့တယ္
ငါကဆုပ္ကိုင္ထားခ်င္တယ္
နင္ကခ်စ္ေနရရံုနဲ ့ေက်နပ္တယ္။

မတူညီတဲ့အယူအဆနဲ ့
မေရရာတဲ့အနာဂါတ္အတြက္
မ်ဥ္းၿပိဳင္နွစ္ေၾကာင္းေပၚ
ေလွ်ာက္လွမ္းေနရသလို
ဆံုမွတ္မရွိတဲ့ေကာင္းကင္ကို
ေမာ့ၾကည့္ရင္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ
ကင္းမဲ့လို ့လာတယ္.။

ကံၾကမာရယ္...
ေပါင္းစပ္ခြင့္မေပးနိုင္ရင္
အစတည္းကဆံုေတြ ့ခြင့္လဲ
မေပးပါနဲ ့ေတာ့လား...
အခုေတာ့
ခြဲခြါၿခင္းဆိုတဲ့
မလြန္ဆန္နိုင္ေပမယ့္
တစ္ေန ့မွာရင္ဆိုင္ရမယ့္အရာတစ္ခုကို
ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ ့ေစာင့္စားရင္း
ငါ့ရဲ ့မနက္ၿဖန္မ်ားစြာကို
ေၾကာက္ရြံ ့ေနတတ္ခဲ့ၿပီေလ....။

မ်ဥ္းၿပိဳင္

ဘ၀ကလဲခါးသက္သက္
အခ်စ္ေတြကလဲေပါ့ပ်က္ပ်က္
ရာသီဥတုကလဲအိုက္စပ္စပ္
ငါ..ဆိုတဲ့မိန္းမကလဲ ခပ္ညံ့ညံ့

မာနဆိုတဲ့အရာတစ္ခု
ခ၀ါမခ်နိုင္ခဲ့လို ့
လူသူမသိတဲ့စစ္ပြဲတစ္ပြဲ
အခါခါငါႏႊဲခဲ့ရတယ္...။

အစစ္ေတြကိုသာတန္ဖိုးထားတဲ့ငါက
အတုေတြကိုအစစ္လိုသေဘာထား
အၿပံဳးအတုနဲ ့ဟန္လုပ္
ငါ က ၿပခဲ့ရတယ္..။

ေတာင္းဆိုၿခင္းမဟုတ္တဲ့
အမိန္ ့တစ္ခုနဲ ့
ငါ နယ္နွင္ဒဏ္ေပးခံရတယ္...။

အထာေပးတာကို
အသာေအးေဆးပါလို ့
မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္နိုင္ေပမယ့္
စိုက္ၾကည့္တာကိုေတာ့
အလိုက္သိဖို ့
ငါ.. လိုအပ္လို ့ေနတယ္...။

ေစတနာကိုေစတနာလို ့မထင္
ေနရာတကာအၿပစ္ရွာဖို ့ၾကံ
သည္းခံတာကိုအေကာင္းမထင္နဲ့
ငါလဲငါ့ပညာနဲ ့
ေအာက္က်ေနာက္က်ေတာ့မခံ
ေစတနာေတြလမ္းဆံုးေရာက္လုိ ့
ေ၀ဒနာအၿဖစ္ေၿပာင္းခဲ့ရင္
အၿပစ္မယူေစခ်င္

ေစတနာကိုအရင္းၿပဳ
ေဆာက္ခဲ့တဲ့အိမ္ေလး
အတင္းအဖ်င္းဆိုတဲ့(ေလၾကမ္း)
တိုက္ခတ္ခံရလို ့ၿပိဳက်သြားတဲ့အခါ
အပ်က္ပ်က္နဲ ့နွာေခါင္းေသြးထြက္
ကပ္ဆိုက္ဖို ့လမ္းၾကိဳၿမင္ေနလို ့
အသိအမွတ္မၿပဳခ်င္ေန
မေစာ္ကားမိေစဖို ့
ငါ...နွလံုးသားအရင္းခံလို ့
ေတာင္းဆိုခ်င္တယ္...။

ရင္ကြဲနာ

သက္လံုေကာင္းေအာင္ေလ့က်င့္ထားတဲ့
ကစားသမားတစ္ေယာက္လို
အၾကိမ္ၾကိမ္ၿပင္ဆင္မွဳေတြလုပ္ထားရက္နဲ ့
ငါ..... ရင္ဆိုင္အေတြ ့မွာ
တုန္လွဳပ္ေၿခာက္ၿခားမိေနတယ္......။

အိပ္မက္တစ္ခုလို ့ငါထင္ခဲ့တဲ့
အရာက တကယ့္အၿဖစ္အပ်က္ဆိုတာ
သိလိုက္ရခ်ိန္မွာ
ငါ ဆို ့နင့္စြာခံစားခဲ့ရတယ္....။

အားလံုးၿပီးဆံုးသြားၿပီလား..
ေသခ်ာေရရာေနတဲ ့ေမးခြန္းတစ္ခုကို
ငါ့ကိုယ္ငါအထပ္ထပ္ေမးရင္း
နာၾကည္းစြာေခါင္းယမ္းမိေနတယ္....။

ၿပီးပါၿပီ ဆိုတဲ့စာတန္းေနာက္မွာ
ဆက္ရန္... ေမွ်ာ္ ဆိုတဲ့စာလံုး
မရွိနိုင္ေတာ့မွန္းသိရက္နဲ ့
ငါ မနာတမ္းရွာေဖြမိေနတယ္....။

ေပ်ာက္ေသာသူရွာလွ်င္ေတြ ့
ေသေသာသူၾကာရင္ေမ့ တဲ့
ငါ့နွလံုးသားမွာရွင္သန္ေနေသးတဲ့
နင့္ကိုဘယ္အခ်ိန္မ်ားမွေမ့ပစ္နိုင္မွာလဲလို ့
ငါအခါခါေတြးရင္း ေမာပမ္းလို ့ေနတယ္..။

ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဆိုတဲ့စကားတစ္ခြန္းနဲ့
ရက္ရက္စက္စက္ ထားပစ္ခဲ့တဲ့
နင့္ေက်ာၿပင္ကို ေငးၾကည့္ရင္း
ရင္တြင္းေ၀ဒနာေတြ ထပ္တိုးလို ့ေနတယ္...။

ရင္ခြင္သစ္မွာေပ်ာ္ေမြ ့ေနရင္း
လမ္းေတြ ့ၿပံဳးၿပ နွဳတ္ဆက္နိုင္ေသးတဲ့
နင့္အေၾကာင္း ငါေတြးေတာေနရင္း
ႏြမ္းလ်လို ့လာတယ္....။

ၿပီးခဲ့ပါၿပီ.....။
ကန္ ့လန္ ့ကာပိတ္၊မီးေတြမွိတ္လို ့
ငါတို ့နွစ္ေယာက္ရဲ ့ဇာတ္လမ္း
ဇာတ္သိမ္းခန္းနဲ ့စာတန္းထိုးအၿပီး
ငါဘာမ်ား ဆက္လုပ္နိုင္ဦးမွာလဲ...

အစတည္းက နင္ထားရာေန
နင္ေစရာသြား.. ဘာမဆိုနင့္အမိန္ ့
ေအာက္မွာရွင္သန္ခဲ့တဲ့ ငါ.....
အခုလဲနင္ထားခဲ့တဲ့ေနရာေလးမွာ
ေနခဲ့မွာပါ....
ရင္ထဲမွာမိုးေတြသည္းသည္းထန္ထန္
ရြာသြန္းရင္းနဲ ့ေပါ့.....။

ေရာက္တတ္ရာရာခံစားေရးဖြဲ ့ထားပါသည္။