ဖြင့္ဟ၀န္ခံခ်က္

အသဲကြဲတယ္လို ့ေတာ့
ငါေခါင္းစဥ္မတပ္ခ်င္ဘူး....
ငါ့ရင္ေတြနဲနဲေဆြးပူတာေတာ့အမွန္ပဲ

ငါလြမ္းေနတယ္လုိ ့လဲ
သူၾကားေအာင္မေၾကညာခ်င္ဘူး..
တကိုယ္ေရညေတြမွာ
နဲနဲေတာ့ အထီးက်န္ဆန္ေနမိတာေတာ့အမွန္ပဲ

ငါအရမ္းခ်စ္ခဲ့မိတယ္လို ့လဲ
မ၀န္ခံခ်င္ေတာ့ဘူး.....
ဘယ္သူ ့အေပၚမွမထားဖုူးတဲ့အခ်စ္နဲ ့
ေတာ့ခ်စ္ခဲ့မိတာအမွန္ပဲ

ငါနာၾကည္းသြားတယ္လို ့လဲ
မေၿပာခ်င္ဘူး..
ငါရင္းခဲ့သမွ် အၿမတ္မရွိ
အရင္းေတာင္ၿပဳတ္ခဲ့လို ့
နဲနဲေလးေတာ့ခံၿပင္းတာအမွန္ပဲ

အရင္ကအတူေသာက္ခဲ့တဲ့
ေကာ္ဖီေအးေအးတစ္ခြက္
အခုခ်ိန္မွာၿပန္ေသာက္ရင္ေတာင္
ငါ့ရင္ေအးၿမနိုင္မွာမဟုတ္မွန္းသိေနလို ့
ေကာ္ဖီေတာင္ မေသာက္တာၾကာေနခဲ့ပီပဲ....

နွစ္ေယာက္အတူထိုင္ေနက်
ကန္ေဘာင္ကခံုတန္းလ်ားေလးကလဲ
ငါ့ကိုေလွာင္ေၿပာင္ေနသလိုပါပဲလား...

ေနာင္တဆိုတဲ့စကားေလးနွစ္ခြန္း
မရမိေအာင္ငါ အၾကိမ္ၾကိမ္ၾကိဳးစားခဲ့သမွ်
ငါအတံုးအရုန္းနဲ ့လဲက်သြားတဲ့အခ်ိန္
နင့္ေၾကာင့္ ေနာင္တအၾကီးအက်ယ္ရခဲ့တယ္...

အနမ္းတံတားလို ့နင္အမည္တပ္ခဲ့တဲ ့
တံတားေလးတစ္ခုေပၚမွာ
ငါ့ဆီကရိုးသားမွဳေတြ နင္အေရာင္ဆိုးခဲ့တယ္..

အလိမ္အညာေတြနဲ ့ငါ့ကိုလွည့္စားတယ္
အရွံဳးလို ့ေတာ့ငါမဆိုခ်င္တဲ့
ငါ့က်ရွံဳးခန္းေလး နင္စိမ္ေၿပနေၿပထိုင္ၾကည့္ေနခိုက္
ငါရင္နာနာနဲ ့စိတ္ပိုင္းၿဖတ္ခဲ့တယ္
ငါဘယ္ေတာ့မွနင့္အတြက္နဲ ့မ်က္ရည္မက်ေတာ့ဘူး...

အမွားၿပင္ဆင္ခြင့္သာရွိခဲ့ရင္
ငါ့ဘ၀စာမ်က္နွာထဲက
နင္နဲ ့ခ်စ္ခဲ့ၾကတဲ ့အခ်ိန္ေတြကို
ဒိုင္ယာရီစာမ်က္နွာေပါင္းမ်ားစြာလို
ငါလံုးေၿခလို ့အမွိဳက္ပံုးထဲ
လႊင့္ပစ္ခ်င္မိတယ္...

နင္ၾကားေအာင္ေတာ့ငါေၿပာခ်င္ေသးတယ္
၀ဋ္ဆိုတာလည္တတ္သတဲ့...
သတိၾကီးၾကီးနဲ ့ေတာ့ နင့္ခရီးကိုဆက္လို ့
ေနာက္ဆံုးအေနနဲ ့ေၿပာခဲ့လိုက္မယ္....။