Friday 22 May 2009

ဒဏ္ရာနဲ ့လူ

ဇာတ္လမ္းေလးၿပီးဆံုးသြားေတာ့
အဖတ္တင္က်န္ခဲ့တာက
ပဲ့ထြက္က်န္ခဲ့တဲ ့့နွလံုးသားေလးတစ္စံုရယ္ပါ...။

အေၾကာင္းၿပခ်က္တစ္စံုတရာမွမေပး
ကိုယ္တို ့လမ္းခြဲၾကရေအာင္လုိ ့ေၿပာၿပီး
ေက်ာခိုင္းနွဳတ္ဆက္သြားတဲ ့မင္းကို
ဘယ္လိုစြဲခ်က္တင္ၿပီး
စြပ္စြဲရမွန္းမသိေအာင္
ငါကေတာ့ ဇေ၀ဇ၀ါနဲ ့ေပါ့...။

ခံစားခ်က္ေတြေ၀းၿပီး
လြမ္းတတ္ေအာင္သင္ေပးခဲ့တဲ ့
မင္းကေတာ့
အခုေနခ်ိန္ဆို
ဘ၀ခရီးသစ္ကိုဆက္လို ့
ေပ်ာ္ေနေရာေပါ့...။

မင္းေပးတဲ ့ေ၀ဒနာေတြကို
ရင္နဲ ့မဆံ့ေအာင္ခံေနရတဲ ့ငါကေတာ့
ဒဏ္ရာေတြေပ်ာက္ကင္းသြားမယ့္
အခ်ိန္ကိုေစာင့္ရင္း
မင္းထားခဲ့တဲ ့ေနရာေလးမွာ

ခရီးတစ္ေထာက္ အနားယူေနတုန္း...။

8 comments:

thawzin said...

အဲဒီခရီးတစ္ေထာက္ေနရာမွာ ေရအုိးစင္ေလးနဲ႕ အရိပ္ေကာင္းေကာင္းေလး ရွိေနပါေစဗ်ာ

ေကာင္းကင္ျပာ said...

ဒဏ္ရာေတြမ်ားရေနလားဟင္၊ စိတ္ပူ၏

Unknown said...

Something Lagging,Right?

Welcome said...

ခ်င္းခ်င္း ေရ..
လူတုိင္း ဒဏ္ရာနဲ႔ မကင္းေပမယ့္
အျမန္အနာက်က္ေစဖုိ႔ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္

ေပ်ာ္ရႊင္အဆင္ေျပပါေစ

ေႏြးေႏြးသဲမြန္ said...

ေကာင္းလိုက္တဲ့ ကဗ်ာေလး...

Anonymous said...

အခ်ိန္ဆုိတဲ့ သမားေတာ္ကကုစားသြားမွပါ။
အခ်ိန္ဆုိတာ တရုတ္ဆရာ၀န္ၾကီးမဟုတ္ဘူးေနာ္ time လုိ႔
ေခၚတဲ့အခ်ိန္ကုိေၿပာတာ.. မွားေနမွာစုိးလုိ႔ ေၿပာၿပတာ.. ဟိ

ဂ်ပန္ေကာင္ေလး said...

ခ်င္းမေလးကေတာ့ ခံစားေနဆဲပါလား..

mgnge said...

ဘီလုိျဖစ္...။
ခံစားခ်က္ လား ရင္ဖြင့္ခ်က္လား...။

ဆင္ဆင္ေျပ ပါစ