ေလွ်ာက္ခဲ့ဖူးတဲ ့လမ္းမွာ
ေၿခသံေတြ တိတ္ဆိတ္လို ့
တူတူထိုင္ခဲ့ဖူးတဲ ့အုတ္ခံုေပၚ
သစ္ရြက္ေၿခာက္တို ့ေနရာယူလို ့
ရယ္သံလြင္လြင္ေတြ ဆိတ္သုဥ္း
ဇာတ္လမ္းေလး ဂိတ္ဆံုးမွ
သိလိုက္ရတာ
ငါဆိုတာ မင္းအတြက္ ဘိတ္ဆံုး.....။
အခ်စ္က ဘ၀နဲ ့နွဳိင္းယွဥ္ရင္
အစိတ္အပိုင္းလို ့သတ္မွတ္ခဲ့တဲ ့မင္းအတြက္
အခ်စ္က ဘ၀ပါလို ့သီက်ဴးခဲ့တဲ့ ငါ့အခ်စ္က
သမိုင္းေတာ့ မတင္ေလာက္ဘူးထင္ပါရဲ ့......။
ဘ၀ခါးခါးမွာ
အခ်စ္ေတြခါးမသြားဖို ့
ငါ တားထားတဲ ့စည္းေတြ
နားနားၿပီး ၿခားရတာ
ဖ်ားေလာက္မယ္ထင္တယ္......။
တိတ္ဆိတ္တဲ ့ညေနခင္းမွာ
ပိတ္ အိပ္ဖို ့ငါၾကိဳးစားေပမယ့္
ဒိတ္ မလုပ္ၿဖစ္ေတာ့တဲ ့
ေန ့ရက္ေတြအတြက္
တိတ္ တဆိတ္နဲ့မ်က္ရည္ေတြ
ဖိတ္ ဖိတ္ၿပီးက်လာတုန္းပဲ.......။
အလြမ္းေတြထုတ္ပိုး
ႏြမ္းပါေစလို ့မရည္ရြယ္ေပမယ့္
ပမ္းလာတဲ ့ေန ့ရက္တိုင္းမွာ
အလြမ္းေၿပ ထုတ္ထုတ္ၾကည့္ဖို ့
သိမ္းဆည္းထားခဲ့တာ
ယေန ့ထက္ထိပဲ.......။
လမ္းခြဲဖို ့ခ်စ္ခဲ့တာ မဟုတ္ေပမယ့္
ခ်စ္ခဲ့ၿပီးေနာက္ လမ္းခြဲရလို ့
ေကၾကြဲေပမယ့္
ေ၀ခြဲမရတဲ ့မင္းအခ်စ္ေတြအတြက္
ငါ...... ေၾကကြဲစြာနဲ ့ဆက္ခ်စ္ေနဦးမွာပါ......။။
2 comments:
ေၿခသံေတြ တိတ္ဆိတ္တဲ႔ ေလွွ်ာက္ခဲ႔ဖူးတဲ႔လမ္းကုိတမ္းတလြမ္းေနတာလားကြယ္---
အခ်စ္စစ္စစ္ဆုိတာခါးမသြားပါဘူးေနာ္----
အခ်စ္ကုိ ဆက္ခ်စ္ေနတာလဲေကာင္းတဲ႔အလုပ္ပါခ်င္းမေလးေရ
ကဗ်ာအစအဆံုးေကာင္းတယ္ အၾကိဳက္ဆံုးက
ေလွ်ာက္ခဲ့ဖူးတဲ ့လမ္းမွာ
ေၿခသံေတြ တိတ္ဆိတ္လို ့
တူတူထိုင္ခဲ့ဖူးတဲ ့အုတ္ခံုေပၚ
သစ္ရြက္ေၿခာက္တို ့ေနရာယူလို ့
ရယ္သံလြင္လြင္ေတြ ဆိတ္သုဥ္း
ဇာတ္လမ္းေလး ဂိတ္ဆံုးမွ
သိလိုက္ရတာ
ငါဆိုတာ မင္းအတြက္ ဘိတ္ဆံုး.....။
Post a Comment