ဇေ၀ဇ၀ါ

ဇာတ္သိမ္းခန္းေရာက္ေနတဲ ့

ဇာတ္လမ္းေလးတစ္ပုဒ္

ေနာက္ကိုၿပန္ၿပန္ရစ္ေနမိတာ

ငါ့ရဲ ့သတၳိေၾကာင္မွဳတစ္ခုလား.....။

ကတိေတြအထပ္ထပ္ေပး

ဘယ္တုန္းကမွ မတည္ခဲ့ေပမယ့္

ယံုၾကည္ေနခဲ့မိတာ

ငါ့ရဲ ့ရူုးသြပ္မွဳတစ္ခုပဲလား.....။

ေရွ ့ေရာက္ရင္နာခံၿပၿပီး

ေနာက္ကြယ္မွာ အာခံတတ္မွန္းသိရက္နဲ ့

ေတာင္းဆိုမွဳေတြ ၿပဳခ်င္ေနေသးတာ

ငါ့ရဲ ့ တပ္မက္မွဳတစ္ခုလား.....။

ငါ့ကိုတြန္းထုတ္တဲ ့

လက္တစ္စံုကို

စြဲၿမဲစြာ ဆုပ္ကိုင္ ခ်င္ေနေသးတာ

ငါ့ရဲ ့ ေလာဘၾကီးမွဳတစ္ခုလား....။

နွစ္နွစ္ခြဲေက်ာ္ဆိုတဲ ့

ကာလတစ္ခုက

တစ္နွစ္ဆိုတဲ ့ တိုေတာင္းတဲ ့အခ်ိန္ကို

မယွဥ္နိုင္တာ

ငါ့ရဲ ့ ညံ့ဖ်င္းမွဳတစ္ခုပဲလား......။

ငါ့ေရွ ့ေရးအတြက္

ငါလုပ္လိုက္တဲ့လုပ္ရက္က

မင္းကို သူ ့ဆီတြန္းပို ့သလို

ၿဖစ္ေနခဲ့တာလား......။

မင္းေၿပာတဲ့

စကားလံုးၾကမ္းၾကမ္းေတြ

ရင္ကိုထိမွန္ခဲ့ေပမယ့္

စိတ္မနာနိုင္တာ

ငါ့ရဲ ့ အားနည္းခ်က္တစ္ခုပဲလား....။

ၿပီးခဲ့ပါၿပီ။

အားလံုးၿပီးဆံုးသြားၿပီ။

မေရရာတဲ ့စကားတစ္ခြန္း

ေသေသခ်ာခ်ာ ေၿပာခဲ့တာ မဟုတ္လို ့

ငါလဲ ဇေ၀ဇ၀ါနဲ ့ၿဖစ္ေနခဲ့တာ

အခုထက္ထိပါပဲ.....။။။။

မၿပိဳင္ပဲ ရွံဳးတဲ ့ပြဲ

အၿပိဳင္အဆိုင္ကို

ငါစိတ္မ၀င္စားဘူး

ဒါေပမယ့္ ငါ့ကို

လာလာၿပိဳင္ၾကတယ္..။

ငါကငါ့အတြက္

အေကာင္းဆံုးလမ္းေရြးခဲ့တာ

သူမ်ားေတြထိခိုက္ဖို ့မရည္ရြယ္ဘူး

ဒါေပမယ့္သူတို ့ေတြက

ငါ့ကိုတိုက္ခိုက္ေနၿမဲပဲ....။

ဒိုင္ေတြကနွိဳင္းယွဥ္တယ္

သူတို ့ေတြက တိုင္းခ်င္တယ္

တကယ္ဆို ငါက

ေနရာေကာင္းတစ္ခုအတြက္

လမ္းေပၚေလွ်ာက္ေနသူတစ္ေယာက္သာ....။

အၿပိဳင္အဆိုင္ေတြမရွိဘူး

အနိုင္ကိုလဲ မမက္ေမာသလို

အရွံဳးလဲမေပးခ်င္ဘူး...။

ငါလိုခ်င္တဲ ့ေနရာကို

သူတို ့က ပန္းတိုင္လို ့သတ္မွတ္တယ္.

ငါေလွ်ာက္ေနတဲ ့လမ္းကို

သူတို ့က ၿပိဳင္ပြဲလို ့သတ္မွတ္တယ္။

ေလာကၾကီးက မတရားပါဘူး

ကံတရားက ငါ့ဘက္မပါခဲ့ဘူး

ဒိုင္ေတြကလဲ ငါ့ကိုမသနားၾကဘူး..။

ငါေလွ်ာက္မယ့္လမ္းမွာ

ဆူးေတြခင္းထားၾကတယ္

ငါမေရွာင္လိုက္နိုင္ဘူး

ငါ့မွာဖိနွပ္မွမပါခဲ့တာ....။

လမ္းခုလတ္မွာ

ငါ့ကိုၿမွားနဲ ့ပစ္ၾကတယ္

မေရွာင္နိုင္ၿပန္ဘူး

သံခ်ပ္ကာအကၤ် ီမွမ၀တ္ခဲ့မိတာ.....။

ေလာကၾကီးက မတရားပါဘူး

ကံတရားက ငါ့ဘက္မပါခဲ့ဘူး

ဒိုင္ေတြကလဲ ငါ့ကိုမသနားၾကဘူး..။

ၿပိဳင္ပြဲလို ့ငါမသတ္မွတ္ခဲ့တဲ ့

ၿပိဳင္ပြဲတစ္ခုမွာ

ငါ  အတံုးအရံုးနဲ ့လဲက်သြားခ်ိန္မွ

လက္ခုပ္သံေတြညံလို ့

ငါ့က်ရွံဳးခန္းအတြက္လား

သူတို ့ေအာင္ၿမင္မွဳအတြက္လား

ေ၀ခြဲမရခင္မွာပဲ

အၿပိဳင္အဆိုင္ေတြကို

စိတ္မ၀င္စားတဲ ့ငါ

ၿပိဳင္ဆိုင္မွဳေတြၾကား

ေယာင္၀ါး၀ါးနဲ ့

ၿပံဳးမိသြားသလားပဲ......။

ခ်စ္ေသာမိုး....

မိုး.........

ငယ္ငယ္တုန္းက ငါနင့္ကိုအရမ္းသေဘာက်ခဲ့တာေပါ့...။နင္တစ္ခါရြာခ်တိုင္းငါတစ္ခါေပ်ာ္ခဲ့ရတယ္..။

ေက်ာင္းအဆင္းမိုးရြာတဲ ့ေန ့ဆို ထီးမေဆာင္းပဲ အိမ္ကို အေၿပးေလးၿပန္ခဲ့ဖူးတယ္..။

~~~မိုးရြာရင္မိုးေရခ်ိဳးမယ္~~~ သီခ်င္းဆိုရင္းငါတို ့အိမ္ေပၚက လသာေဆာင္မွာ မိုးေရခ်ိဳးခဲ့ဖူးတယ္။

မိုး...........နင့္ေၾကာင့္ငါမၾကာမၾကာဖ်ားတတ္ေပမယ့္ နင့္ကိုသေဘာက်ဆဲပါပဲ....။

အရြယ္ေလးေရာက္ၿပီးခ်စ္သူရလာေတာ့မိုး..... ငါနင့္ကိုအရင္ကေလာက္ သေဘာမက်နိုင္ေတာ့ဘူး။

နင့္ေၾကာင့္ငါ့ခ်စ္သူနဲ ့မေတြ ့ရဘူး.။နင့္ေၾကာင့္ေလွ်ာက္မလည္ရဘူး။နင့္ေၾကာင့္ငါနွစ္သက္တဲ ့ကန္ေဘာင္မွာ

မထိုင္ရေတာ့ဘူး...။နင့္ေၾကာင့္ညေနဆည္းဆာအလွကိုမခံစားရေတာ့ဘူး..။ဒါေပမယ့္ ငါနင့္ကိုမမုန္းပါဘူး။

အရင္ေလာက္သေဘာမက်ေတာ့တာပဲရွိတာပါ...။

ဒါေပမယ့္မိုးရယ္......

တစ္ေန ့မွာေပါ့....။နင္သည္းသည္းမည္းမည္းရြာခ်တဲ ့ေန ့...အဲ့ဒီေန ့မွာငါအရမ္းခ်စ္တဲ ့ခ်စ္သူကတၿခား

ေကာင္မေလးတေယာက္နဲ ့တြဲသြားတာငါေတြ ့လိုက္ရတယ္.။အဲ့ဒီေန ့ကစလို ့မိုး.... နင္ဟာငါ့ကိုဒဏ္ရာေတြ

ေပးတဲ ့သူလို ့ငါသတ္မွတ္ခဲ့တာ.... ။ငါခ်စ္တဲ ့မိုးရယ္.......အဲ့ဒီေန ့ကစလို ့ငါနင့္ကိုမခ်စ္ေတာ့ဘူး။ငါမုန္းတယ္။

မိုးေရထဲမွာ ထီးတစ္ေခ်ာင္းနဲ ့ငါသြားတိုင္း ထီးတစ္ေခ်ာင္းကိုအတူေဆာင္းၿပီးေလွ်ာက္လာတဲ ့စံုတြဲေတြကိုၿမင္ရင္

သူ ့ကိုလြမ္းတဲ ့စိတ္နဲ ့ငါ... နင့္ကို နာၾကည္းမိတယ္...မိုးရယ္....။

............................................................................

............................................................................

ေသခ်ာၿပန္စဥ္းစားၾကည့္ရင္ နင့္အၿပစ္ၾကီးပဲ ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္သြားတာပါလို ့အခုေတာ့

ငါေၿဖသိမ့္တတ္ေနပါၿပီ။ဆယ့္နွစ္ရာသီရဲ ့နွစ္၀က္ ဇြန္လ မိုးဖြဲဖြဲက်ခ်ိန္မွာ ငါ့ကိုေလာကၾကီးထဲ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း

ေမြးထုတ္ေပးခဲ့တယ္။မိုးနဲ ့အတူ ေမြးဖြားလာတဲ ့ငါဟာ နင့္ကို ၾကာၾကာမမုန္းနိုင္ပါဘူး။

နင္ဟာငါ့ကိုစိတ္နာေအာင္လုပ္ခဲ့မိေပမယ့္ ငါ၀မ္းနည္းတိုင္းငါ့နားမွာအတူရွိေနေပးခဲ့တာပဲ..။လူေတြေရွ ့မွာမငိုရဲ

တဲ့ငါက ငိုခ်င္လာတိုင္းနင့္ဆီေၿပးလာေနက်ပဲ။ငါ့မ်က္ရည္ေတြကို လူေတြသတိမထားမိေအာင္ နင္ရြာခ်ေပးခဲ့တယ္။

ငါ့ရင္ထဲကအပူမီးေတြ နင္ၿငိမ္းသတ္ေပးခဲ့တယ္။ငါနင့္ကိုမုန္းတယ္လို ့ နာနာၾကည္းၾကည္းေအာ္ငိုတုိင္း နင္မိုးၿခိမ္းသံ

နဲ ့ငါ့ကိုတံု ့ၿပန္ခဲ့တယ္။ ငါမိုးၿခိမ္းသံကိုေၾကာက္တယ္.။ငါ့ကိုအဲ့လို မေအာ္ေဟာက္ပါနဲ ့။နင့္ရဲ ့လွ်ပ္စီးလက္တဲ ့မ်က္လံုး

ေတြနဲ ့ငါ့ကိုမၾကည့္ပါနဲ ့.။

ငါမွားပါတယ္။ငါ့အေပၚေကာင္းခဲ့တဲ ့နင့္ကို ငါမမုန္းရက္ေတာ့ပါဘူး။ငါငိုရင္ လိုက္ငိုတတ္တဲ ့နင့္ကို ငါမနာၾကည္းရက္

ေတာ့ပါဘူး။ငယ္ငယ္တည္းက ငါခ်စ္ခဲ့တဲ ့မိုး၊ ငါ့အေပၚေကာင္းခဲ့တဲ ့မိုး၊ ....ငါ့ဘ၀အစမွာ ေအးခ်မ္းမွဳေတြနဲ ့အစပ်ိဳးေစ

ခဲ့တဲ ့မိုး......

ခဏတာ မုန္းမိခဲ့တဲ ့ ငါ့ကိုယ္ငါ ဒဏ္ခတ္ရင္း ငါနင့္ကိုတသက္လံုး ဆက္ခ်စ္သြားမွာပါ... မိုးရယ္........။

(မိုးအေၾကာင္းေတြးမိၿပီး စိတ္ထဲရွိတဲ ့အတိုင္းေလွ်ာက္ေရးထားပါသည္။အမွားရွိခဲ့လွ်င္(သို ့)ခံယူခ်က္မတူခဲ့လွ်င္

သည္းခံၿပီးဖတ္ေပးေစခ်င္ပါသည္.။ ေက်းဇူးတင္ပါသည္။ း)

သူ... မသိေသာ....

 ငါ့ဘ၀ထဲကအၿပီးအပိုင္

နင္ထြက္သြားတဲ ့ေန ့

အဲ့ဒီေန ့ကမိုးမရြာခဲ့ဘူး...

ငါ့ရင္ထဲမွာသာမ်က္ရည္မိုးေတြ

ရြာေနခဲ့တယ္ဆိုတာ

ငါ့နွလံုးသားေလးပဲသိတယ္

နင္မသိခဲ့ဘူးေလ.....။

ငါတို ့ထိုင္ေနက်ကန္ေဘာင္မွာ

ငါေန ့တိုင္းရွိဳက္ၾကီးတငင္ငိုေနခဲ့တာ

ခံုတန္းေလးပဲသိတယ္

နင္မသိခဲ့ဘူးေလ.....။

ၾကယ္ေၾကြတိုင္းနင္ၿပန္လာေအာင္

ဆုေတာင္းခဲ့တာ

ၾကယ္ေလးေတြပဲသိတယ္

နင္မသိခဲ့ဘူးေလ.....။

နင့္အေၾကာင္းေရးရင္း

ငါငိုေၾကြးေနတာ

ဒိုင္ယာရီစာအုပ္ေလးပဲသိတယ္

နင္မသိခဲ့ဘူးေလ......။

နင့္ကိုလြမ္းတိုင္း

နင့္ဓါတ္ပံုေလးၾကည့္ရင္း

အလြမ္းေၿဖေနတတ္တာ

ဓါတ္ပံုေလးပဲသိတယ္

နင္မသိခဲ့ဘူးေလ......။

နင္မသိတဲ ့အရာ

နင္သိလာေအာင္

ငါဘယ္ေတာ့မွ ထုတ္ေၿပာမွာမဟုတ္သလို

နင္မလိုခ်င္တဲ ့အခ်စ္

နင္ၿမင္ေအာင္

ဘယ္ေတာ့မွ ထုတ္ၿပမွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ

နင္ကိုေတာ့ သိေစခ်င္တယ္....။

အတိတ္ကအိပ္မက္

ငါရူးမိုက္စြာ

ဖမ္းဆုပ္ခဲ့တဲ ့

လက္တစ္စံု....

ငါမူးမုိက္စြာ

ရင္ခုန္ခဲ့တဲ ့

မ်က္၀န္းအၾကည့္...

ငါတမ္းတကာ

လြမ္းဆြတ္ခဲ့တဲ ့

နွဳတ္ခမ္း....

ေတာင့္တလိုက္တိုင္း

ေၿပာခဲ့ဖူးတဲ့

ခ်စ္စကားေလး....

အားငယ္တိုင္း

နွစ္သိမ့္တတ္ခဲ့တဲ ့

အၿပံဳး....

၀မ္းနည္းတိုင္း

တိုး၀င္ခဲ့ဖူးတဲ ့

ရင္ခြင္....

ေမာပန္းတိုင္း

မွီခဲ့ဖူးတဲ ့

ပုခံုး....

စိတ္ကူးထဲက

မင္းနဲ့တို ့နွစ္ေယာက္ရဲ ့

ခ်စ္ကမၻာေလးတစ္ခု..

အခုေတာ့.....

ငါမပိုင္ဆိုင္ေတာ့ပါလား.....။

ကြ်န္မရဲ ့အမွတ္ရစရာအၿဖစ္အပ်က္တစ္ခု

ကြ်န္မ ဆိုတာ ဘယ္သူလဲလို ့"ကြ်န္မအေၾကာင္းတေစ့တေစာင္း" ထဲမွာေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။

အဲ့ဒီ စာေလးကိုဖတ္မိတဲ ့သူေတြေတာ့ သိေကာင္းသိၾကမွာပါ...။အထူးတလည္ထပ္ေၿပာစ

 ရာမလိုေတာ့ဘူးလို ့လဲထင္ပါတယ္..။

အခုကြ်န္မ ေရးခ်င္တဲ ့အေၾကာင္းအရာက ကြ်န္မရဲ ့မၾကာေသးမီကမွ ထြက္လိုက္တဲ ့အလုပ္

အေၾကာင္းပါ.။

 ေဆး၀ါးဘြဲ ့နဲ ့ေက်ာင္းၿပီးခဲ့တဲ ့ကြ်န္မဟာ ရန္ကုန္ၿမိဳ ့မွာ စစခ်င္းပိုင္းမွာဖြင့္ထားတဲ ့ေဆးခန္း

(အခုေတာ့ ေဆးရံုၿဖစ္သြားပါၿပီ)မွာ ၃နွစ္တာ ကာလ ပတ္လံုး အလုပ္လုပ္ခဲ့ပါတယ္။သူမ်ားေတြ

 လိုေလွ်ာက္သြားၿပီးဆရာ၀န္ေတြနဲ ့ေတြ ့ရမွာ ကိုမနွစ္သက္တဲ ့ကြ်န္မ အတြက္ေတာ့ ဒီအလုပ္

 ဟာေၿခၿငိမ္ၿပီး ေအးေအးေဆးေဆးလုပ္ရလို ့သေဘာက်ခဲ့ပါတယ္။

 အိမ္က မိဘေတြက ထြက္ၿပီး တၿခားအလုပ္ရွာပါလို ့ေၿပာခဲ့ေပမယ့္ အလုပ္အေပၚသံေယာဇဥ္

 တြယ္ေနၿပီမို ့ ကြ်န္မ မထြက္ၿဖစ္ခဲ့ပါဘူး။၃နွစ္ဆိုတဲ ့အခ်ိန္ ေရာက္လုနီးနီးမွာ ကြ်န္မအတြက္

 ၀မ္းနည္းစရာအၿဖစ္ဆိုးၾကီးတစ္ခုနဲ ့ၾကံဳေတြ ့ခဲ့ရတယ္..။

 ကြ်န္မတို ့ေဆးရံုမွာ ေဆးရံုတက္လူနာေတြလဲအမ်ားၾကီးရွိတယ္.။အဲ့လူနာေတြအတြက္ nurse aid

 ေတြက စာအုပ္နဲ ့ေဆးအၿမဲလာ၀ယ္ေပးရတယ္..။အဲ့ဒီအပိုင္းမွာ ကြ်န္မ က တာ၀န္ယူရပါတယ္။

 ကြ်န္မထက္ senior က်တဲ ့အကိုအမေတြက OPD ဘက္မွာတာ၀န္ယူၿပီး ကြ်န္မနဲ ့Junior နွစ္ေယာက္

 က Ward ထဲ က လာတဲ ့ေဆးေတြကို တာ၀န္ယူထုတ္ေပးရတယ္ေလ။လူနာေတြသံုးတဲ ့ေဆးကို စာအုပ္

 နဲ ့ကြ်န္မက အၿမဲ ေရးမွတ္ၿပီး.. ကြ်န္မရဲ ့Junior နွစ္ေယာက္က ေတာ့ အလွည့္က် စီ ထုတ္ေပးရတာေပါ့.။

  တစ္ေန ့မွာေတာ့...............

 ထံုးစံအတိုင္းပဲ စာအုပ္နဲ ့လာထုတ္လို ့ကြ်န္မ ေရးေနတုန္း junior ေကာင္မေလးက ေဆးထုတ္ေပးတယ္.။

  ကြ်န္မဆီေရာက္တဲ ့အခ်ိန္ထိအမွန္ပါပဲ.. သူ ့ဆီေရာက္သြားမွ ေဆးကိုမွားၿပီးေပးလိုက္တယ္။ၿပသနာက  

 အဲ့ဒီက စတာပါပဲ။လက္မွတ္ထိုးတာက ကြ်န္မ ေလ။(လက္မွတ္ထိုးတာကလဲကြ်န္မ ပဲလုပ္ေပးရတာပါ။

 ဘာလို ့လဲဆိုေတာ့ သူတို ့က ေရာက္တာ သိပ္မၾကာေသးေတာ့ လက္မွတ္မထိုးရဲၾကဘူး။ကြ်န္မပဲဒိုင္ခံထိုး

 ေပးခဲ့တာ။ယံုၾကည္တာလဲပါတာေပါ့ေနာ္.မွားလားမွန္လားမစစ္ေတာ့ပဲထိုးေပးလိုက္တာ။မစစ္ဘူးဆိုတာ

 ကလဲ လူနာတအားက်လို ့အခ်ိန္မွီထုတ္ဖို ့ေတာင္မွ အနိုင္နိုင္ဆိုေတာ့ မစစ္ေတာ့ ပဲသူတို ့ေပးတဲ ့အ

 တိုင္းပဲေပးလိုက္ရတာ။.)

 အဲ့ဒီမွာ ၿပသနာ က ေဆးရံုအုပ္ထိေရာက္သြားပါေတာ့တယ္။ကြ်န္မတို ့ေဘာစိက ကြ်န္မကိုေဆးရံုအုပ္နဲ ့

 ေတြ ့ဖို ့ေၿပာတယ္။ကြ်န္မ အၿပစ္မွမဟုတ္တာ.. ကြ်န္မ မွားတာမွမဟုတ္တာလို ့ေၿပာေပမယ့္ ေဘာစိက

 မင္းလက္မွတ္ထိုးထားတဲ ့အရာ မင္းတာ၀န္ယူရမယ္လို ့ယတိၿပတ္ ကြ်န္မကို ေၿပာလိုက္တယ္ေလ.။

 ကြ်န္မ ၀မ္းနည္းသြားတယ္.။ကြ်န္မ မမွားမွန္းလဲ သူသိေနတာပဲ.."သမီးမမွားမွန္းသိပါတယ္.ဒါေပမယ့္

 သမီးလက္မွတ္ထိုးတဲ ့ကိစၥမို ့သမီးလဲတာ၀န္ေတာ့ မကင္းဘူးေပါ့" လို ့ေၿပာရင္ ကြ်န္မ ခံနိုင္ပါေသးတယ္။

 အဲ့ဒီလိုနဲ ့မတတ္နိုင္ဘူးေလ.. ကြ်န္မက မဆင္မၿခင္လက္မွတ္ထိုးလိုက္မိတာကိုးးး...လို ့ပဲကိုယ့္ကိုယ္ကုိ

 အၿပစ္တင္လိုက္မိတယ္..။

 ေဆးရံုအုပ္ကိုသြားေတြ ့မယ္ ့ေန ့မွာ ကြ်န္မရဲ ့senior ေယာက္်ားေလးတေယာက္က လာၿပီးေတာ့ ကြ်န္မ

 ကိုေဆးရံုအုပ္နဲ ့ေတ ြ့ရင္ ေၿပာမယ့္စကားေတြလာသင္ေပးေနၿပန္တယ္ေလ။

 " သမီးက ေရးတယ္လို ့ေၿပာ... သမီး ပါးစပ္နဲ ့ေၿပာလိုက္တာ ကိုဟိုတေယာက္က နားၾကားမွားလို ့ေဆး

 မွားသြားပါတယ္လို ့ေၿပာ " ဆိုၿပီးကြ်န္မကို လာသင္ေပးေနတယ္..။ကြ်န္မ ထူပူသြားတယ္..။ဒါဘာၾကီးလဲ။

 အဲ့လိုေၿပာရင္ ကြ်န္မ အၿပစ္လံုးလံုးၿဖစ္သြားၿပီေပါ့.။ဒါ ဘာလုပ္ေနၾကတာလဲ... ကြ်န္မ ကိုအဆံုးစြန္ထိ

 ေခ်ာက္ထဲ တြန္းခ်ၾကတာလား....။

 ကြ်န္မေနာက္ထပ္ တစ္ေခါက္ ထပ္ၿပီး၀မ္းနည္းသြားရၿပန္ပါတယ္။စိတ္လဲနာတယ္။ ဘာလို ့မ်ားလက္မွတ္

 ကေလးထိုးတဲ ့ကိစၥနဲ ့ကြ်န္မကို လံုးလံုး တရားခံၿဖစ္ေအာင္ လုပ္ေနၾကတာလဲလို ့လဲ ေတြးၿပီး ၀မ္းနည္း

 စိတ္ေတြ ရင္မွာ တလိပ္လိပ္နဲ ့တက္လာတယ္။အလုပ္မွာရွိတဲ ့လူေတြအားလံုးေရာ .. Nurse ေတြအားလံုး

 ေရာ ကြ်န္မ မမွားမွန္းသိၾကတယ္။ကြ်န္မ ဘက္က ပါေပးၾကတယ္.။ကြ်န္မ ဘက္ဆိုတာထက္ အမွန္တရား

 ဘက္လို ့ေၿပာရင္ပိုမွန္ပါလိမ့္မယ္..။

 အဲ့ဒီ ကြ်န္မကို ဘယ္လိုေၿပာပါဆိုၿပီးသင္ေပးတဲ ့တေယာက္ကေတာ့ ေဆးမွားေပးတဲ ့တေယာက္ကို သ

 ေဘာက်ေနတဲ ့တေယာက္ေပါ့။

 အဲ့ဒီလိုနဲ ့ေဆးရံုအုပ္ကိုသြားေတြ ့ရပါတယ္..။ကြ်န္မတို ့ကို နွစ္ခုပဲေမးတယ္။။ ဘယ္သူက ေရးတာလဲ..။

 ဘယ္သူက ထုတ္ေပးတာလဲ..။ ဘယ္သူ ့ဆီေရာက္တဲ ့အခ်ိန္ထိမွန္ေသးလဲ.။ ဘယ္သူ ့ဆီေရာက္မွ မွား

 သြားတာလဲဆိုၿပီးေတာ့ေပါ့..။အေၿဖက ရွင္းရွင္းေလးပါ..။အမွန္အတိုင္းပဲေၿပာလိုက္တယ္။

 အဲ့လိုနဲ ့ၿပသနာၿပီးသြားၿပီလို ့ထင္ထားခဲ့ေပမယ့္ မၿပီးဆံုးေသာပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္လိုပဲ... ေနာက္ဆက္တြဲ

 ထပ္ရွိေနေသးတယ္ေလ။။ အဲ့ဒါကေတာ့ မွားၿပီးေပးတဲ ့အတြက္ ဒဏ္ေငြတဲ ့.. ၁သိန္းလား ၂သိန္းလား

 ကြ်န္မ ေသခ်ာမသိဘူး.. ေလ်ာ္ရမယ္တဲ ့ေလ..။စတည္းက မမွားတဲ ့သူတေယာက္ကို လက္မွတ္ထိုးလို ့ဆို

 တဲ ့ကိစၥနဲ ့တာ၀န္ယူရမယ္လို ့ေၿပာတာနဲ ့တင္ ကြ်န္မ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ထိခိုက္ခဲ့ရၿပီးၿပီ။ေနာက္ထပ္

 တေယာက္က ဘယ္လိုေၿပာပါဆိုၿပီး ကြ်န္မကို သတ္မယ့္နည္းလမ္းကို ကယ္မယ့္နည္းလမ္းလိုလိုနဲ ့သင္

 ေပးခဲ့တာလဲ ေတာ္ေတာ္ေလးတရားလြန္လာပါၿပီ.။ဒါနဲ ့မၿပီးေသးပါဘူး.. ဒဏ္ေငြဆိုတာက ပါလာေသး

 တယ္။ မတရားကို လြန္ေနၿပီလို ့ထင္မိတယ္ေလ။။

 အဲ့ဒီလိုနဲ ့ပဲကြ်န္မ ၃နွစ္ေက်ာ္ကာလအတြင္း မဆံုးၿဖတ္နိုင္ခဲ့တဲ ့ဆံုးၿဖတ္ခ်က္တစ္ခုကို ကပိုင္ပိုင္နိုင္နိုင္ခ်

 လိုက္ပါေတာ့တယ္..။အ... လုပ္.... ထြက္....ေတာ့....မယ္။ လို ့ေပါ့..............။

 ေလ်ာ္စရာရွိတာ ေလ်ာ္ၿပီးထြက္လိုက္ေတာ့ မယ္လို ့ကြ်န္မ တို ့ေဘာစိကိုေၿပာတဲ ့ေန ့မွာ ကြ်န္မရဲ ့Junior

 က ေလ်ာ္စရာရွိတာ သူေလ်ာ္ေပးပါ့မယ္တဲ ့.. ကြ်န္မ ေလ်ာ္ပါလို ့လဲမေၿပာဘူး. မေလ်ာ္နဲ ့လို ့လဲမေၿပာ

 ခဲ့ဘူး။ေဘာစိကိုေတာ့ ေလ်ာ္ရမယ္ဆိုလဲ အခ်ိန္က်ရင္လာေပးပါ့မယ္လို ့ေၿပာၿပီး ကြ်န္မ သေဘာက်ခဲ့တဲ့

 ေနရာက အၿပီးအပိုင္ထြက္လာခဲ့တယ္။

  ကြ်န္မ မွားလား.... မွန္လား.... ကြ်န္မ ကိုယ္တိုင္လဲ မသိနိုင္ေအာင္ပါပဲ... ဒါေတြ ဘာလို ့ကြ်န္မအေပၚ

 ၿဖစ္လာရတာလဲ... ဘာလို ့ကြ်န္မ ဆီကိုမွဒီလိုၿပသနာေတြဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္လာရတာလဲ

 ကြ်န္မ နားမလည္နိင္ေတာ့ဘူး။ဒီကိစၥၿဖစ္ၿပီးေနာက္မွ လူေတြအေၾကာင္းကြ်န္မ သိလာရတယ္။

 လူဆိုတာ အဲ့လိုဟာေတြကိုးလို ့ကြ်န္မ သင္ခန္းစာရခဲ့တယ္။

 ဒီစာကုိ ၾကံဳလို ့ပဲၿဖစ္ၿဖစ္... တကူးတကပဲၿဖစ္ၿဖစ္... ဖတ္မိတဲ ့သူေတြရွိရင္ ကြ်န္မကို ေၿပာေပးၾကပါဦး။

 ကြ်န္မ မွားလား.. မွန္လား.... ဆိုတာကိုေပါ့...။

ဆႏၵ

စတည္းကလမ္းခြဲဖို ့
ဟန္ၿပင္ေနတဲ ့လူတစ္ေယာက္အဖို ့
ငါ့လုပ္ရပ္ေတြက
အေၾကာင္းၿပခ်က္ေကာင္းတစ္ခု
ၿဖစ္မယ္လို ့ၾကိဳတြက္ထားၿပီးသားပါ......။

ရွဳပ္ရွဳပ္ယွက္ယွက္ေနတတ္တဲ ့
မင္းအဖို ့ေအးေအးေဆးေဆးေနတတ္တဲ ့... ငါ
ေအးတိေအးစက္ၿဖစ္ေနခဲ့မွာ
အေသအခ်ာပါ.....။

မီးနဲ ့ေရလို ဆန္ ့က်င္ဖက္နွစ္ခု
ေပါင္းစပ္ဖို ့ခက္ခဲမွန္းလဲ
တြက္ဆထားခဲ့ၿပီးသားပါ....။

လက္ခုပ္ဆိုတာ နွစ္ဖက္တီးမွၿမည္တတ္သလို
ရည္းစားဆိုတာ နွစ္ဦးသေဘာတူမွၿဖစ္တာမို ့
မင္းမတြဲခ်င္ေတာ့တဲ ့လက္တစ္စံုအတြက္
ငါရင္ကြဲခံၿပီး
တြဲလက္ၿဖဳတ္ေပးခဲ့တာပါ.....။

ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဆိုတဲ ့
စကားရဲ ့အဆံုးမွာ
ခြင့္လႊတ္ၿခင္း၊မလႊတ္ၿခင္းေတြ
မင္းမေတြးခဲ့သလို
ငါ့ဘက္ကလဲ ဥပကၡာေတြနဲ ့မင္းကို
ေဘးမဲ့ေပးခဲ့တာပါ.....။

သစၥာတရားနဲ ့မထိုက္တန္တဲ ့သူအဖို ့
အရင္က ငါတို ့ထားခဲ့တဲ ့သစၥာေတြအေၾကာင္း
ငါေနာက္ေၾကာင္းမၿပန္ၿဖစ္ေတာ့တာပါ......။

မင္းရဲ ့ဘ၀သစ္မွာအခ်စ္သစ္နဲ ့ေပ်ာ္ေနသလို
ငါ့ကိုလဲအိပ္မက္ဆိုးကလႊတ္ေၿမာက္ခြင့္ေပးပါ...
ငါၿမွဳပ္နွံခဲ့တဲ ့ မင္းပါ၀င္ခဲ့တဲ ့ငါ့ရဲ ့အတိတ္
ဘယ္ေတာ့မွငါ့ေရွ ့မတူးဆြပါနဲ ့...
မင္းစြန္ ့ပစ္ခဲ့တဲ ့ငါ့အေၾကာင္း
ဘယ္ေတာ့မွမင္းနွဳတ္ဖ်ားက မပြင့္အံလာပါေစနဲ ့...........။