Sunday 7 March 2010

ရင္ကြဲနာ

သက္လံုေကာင္းေအာင္ေလ့က်င့္ထားတဲ
ကစားသမားတစ္ေယာက္လို
အၾကိမ္ၾကိမ္ၿပင္ဆင္မွဳေတြလုပ္ထားရက္နဲ ့
ငါ..... ရင္ဆိုင္အေတြ ့မွာ
တုန္လွဳပ္ေၿခာက္ၿခားမိေနတယ္......။

အိပ္မက္တစ္ခုလို ့ငါထင္ခဲ့တဲ့
အရာက တကယ့္အၿဖစ္အပ်က္ဆိုတာ
သိလိုက္ရခ်ိန္မွာ
ငါ ဆို ့နင့္စြာခံစားခဲ့ရတယ္....။

အားလံုးၿပီးဆံုးသြားၿပီလား..
ေသခ်ာေရရာေနတဲ ့ေမးခြန္းတစ္ခုကို
ငါ့ကိုယ္ငါအထပ္ထပ္ေမးရင္း
နာၾကည္းစြာေခါင္းယမ္းမိေနတယ္....။

ၿပီးပါၿပီ ဆိုတဲ့စာတန္းေနာက္မွာ
ဆက္ရန္... ေမွ်ာ္ ဆိုတဲ့စာလံုး
မရွိနိုင္ေတာ့မွန္းသိရက္နဲ ့
ငါ မနာတမ္းရွာေဖြမိေနတယ္....။

ေပ်ာက္ေသာသူရွာလွ်င္ေတြ ့
ေသေသာသူၾကာရင္ေမ့ တဲ့
ငါ့နွလံုးသားမွာရွင္သန္ေနေသးတဲ့
နင့္ကိုဘယ္အခ်ိန္မ်ားမွေမ့ပစ္နိုင္မွာလဲလို ့
ငါအခါခါေတြးရင္း ေမာပမ္းလို ့ေနတယ္..။

ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဆိုတဲ့စကားတစ္ခြန္းနဲ့
ရက္ရက္စက္စက္ ထားပစ္ခဲ့တဲ့
နင့္ေက်ာၿပင္ကို ေငးၾကည့္ရင္း
ရင္တြင္းေ၀ဒနာေတြ ထပ္တိုးလို ့ေနတယ္...။

ရင္ခြင္သစ္မွာေပ်ာ္ေမြ ့ေနရင္း
လမ္းေတြ ့ၿပံဳးၿပ နွဳတ္ဆက္နိုင္ေသးတဲ့
နင့္အေၾကာင္း ငါေတြးေတာေနရင္း
ႏြမ္းလ်လို ့လာတယ္....။

ၿပီးခဲ့ပါၿပီ.....။
ကန္ ့လန္ ့ကာပိတ္၊မီးေတြမွိတ္လို ့
ငါတို ့နွစ္ေယာက္ရဲ ့ဇာတ္လမ္း
ဇာတ္သိမ္းခန္းနဲ ့စာတန္းထိုးအၿပီး
ငါဘာမ်ား ဆက္လုပ္နိုင္ဦးမွာလဲ...

အစတည္းက နင္ထားရာေန
နင္ေစရာသြား.. ဘာမဆိုနင့္အမိန္ ့
ေအာက္မွာရွင္သန္ခဲ့တဲ့ ငါ.....
အခုလဲနင္ထားခဲ့တဲ့ေနရာေလးမွာ
ေနခဲ့မွာပါ....
ရင္ထဲမွာမိုးေတြသည္းသည္းထန္ထန္
ရြာသြန္းရင္းနဲ ့ေပါ့.....။

ေရာက္တတ္ရာရာခံစားေရးဖြဲ ့ထားပါသည္။