ကြ်န္မေခါင္းထဲမွာေမးခြန္းေတြ....ေမးခြန္းေတြ..တသီၾကီး...
ဘာေၾကာင့္မ်ားလဲ.....
အရင္လိုနူးညံ့သိမ္ေမြ ့ၿခင္းေတြေပ်ာက္ဆံုးေနခဲ့တာဘာေၾကာင့္
လဲ......
အားလံုးအေပၚအညင္သာဆံုးဆက္ဆံတတ္တဲ ့သူက ကြ်န္မနဲ ့က်မွ
ဘာေၾကာင့္ေၿပာင္းလဲသြားတာလဲ....
ကြ်န္မကပဲသိပ္ညံ့ေနခဲ့တာလား.....
လ်စ္လ်ဴဳရွဳမွဳေတြ.....ခနဲ ့သဲ့သဲ့စကားေတြ.....
"မင္းထင္ခ်င္သလိုထင္" တဲ ့လား.....
ဘယ္သူ ့အေပၚမွာမလုပ္ဖူးတဲ ့အခ်ိဳးေတြကြ်န္မနဲ ့က်မွလာခ်ိဳးေနတာ
ဘာေၾကာင့္မ်ားလဲ......
ဒါဟာ............
အိပ္မက္တစ္ခုဆိုရင္ကြ်န္မအိပ္ရာကခ်က္ခ်င္းထခဲ့မိမွာပဲ...
ပံုၿပင္တစ္ပုဒ္ဆိုရင္စာအုပ္ကိုခ်က္ၿခင္းဆုတ္ၿဖဲမိမွာပဲ....
ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ဆိုရင္TV ကိုခ်က္ၿခင္းထပိတ္မိမွာပဲ....
ဒါေပမယ့္...ဒါေပမယ့္
ဒါဟာအိပ္မက္တစ္ခုမဟုတ္ခဲ့ဘူး
ပံုၿပင္တစ္ပုဒ္လဲမဟုတ္ခဲ့သလို
ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္လဲမဟုတ္ခဲ့ၿပန္ဘူးေလ....
ဒါ.........
အၿဖစ္အပ်က္တစ္ခု
"တကယ့္အၿဖစ္အပ်က္တစ္ခု"
အတြင္းကနာက်င္မွဳေၾကာင့္က်လာတဲ ့မ်က္ရည္ကိုၾကည့္ရင္း
ကြ်န္မ...
တစ္ခ်က္ေလးပဲၿပံဳးလိုက္မိတယ္...
ဒါဟာခနဲ ့ၿပံဳးလား.....
မဲ ့ၿပံဳးလား...
နာၾကည္းတဲ ့အၿပံဳးလားဆိုတာ
ကြ်န္မ မေ၀ဖန္တတ္ခဲ့ဘူး.....
ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့
နွစ္လိုဖြယ္အၿပံဳးတစ္ခုမဟုတ္ဘူးဆိုတာပါပဲ.......................။